Stanisław Wallis
Stanisław Wallis (ur. 9 października 1895 w Bytomiu, zm. 23 lutego 1957 w Świętochłowicach) – polski działacz państwowy.
Życiorys
Urodził się w rodzinie górniczo–mieszczańskiej jako syn Łukasza (1864–1940) i Anastazji z Kaindków (zm. 1903). Uczęszczał do szkoły ludowej w Rozbarku. Trudne warunki materialne nie pozwoliły mu na kontynuowanie nauki w gimnazjum. W 1910 rozpoczął praktykę biurową w kancelarii adwokackiej w Bytomiu na stanowisku praktykanta biurowego, a od 1915 - na stanowisku urzędnika magistrackiego. Był współzałożycielem tajnego Koła Filomatów oraz działał w Towarzystwie św. Alojzego. W 1922, po akcji plebiscytowej przeprowadził się z niemieckiego Beuthen (ob. Bytom) do polskich Świętochłowic. Tam pracował w starostwie jako kierownik Urzędu Ubezpieczeń. Z jego inicjatywy powstało Muzeum Powiatu Świętochłowickiego, którego był później organizatorem i kustoszem. Po II wojnie światowej zajął się organizacją życia kulturalnego w Chorzowie, a także Katowicach.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 1957)
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: po raz drugi 22 lipca 1953)[1]
- Śląski Krzyż Powstańczy
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (28 lutego 1955)[2]
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1935)[3]
Bibliografia
- E. Brzozowski i J. Helik, Ludzie Świętochłowic. Świętochłowicki Słownik Biograficzny, t. I Świętochłowice, 1982.
Przypisy
- ↑ M.P. z 1953 r. nr 90, poz. 1142 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 Uchwała Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 257, poz. 306 „za krzewienie czytelnictwa”.