Stanisław Weber (powstaniec)
 | |
 podpułkownik dyplomowany artylerii | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 _3r_BAR.svg){kind=small} | |
Stanisław Weber ps. „Chirurg”, „Popiel” (ur. 5 października 1906 we Lwowie, zm. 25 kwietnia 1990 w Płońsku) – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego, powstaniec warszawski.
Życiorys
Syn Alfreda i Izabeli. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, w 1921 r. wziął udział w III Powstaniu Śląskim. W 1924 zdał egzamin dojrzałości w VIII Państwowym Gimnazjum im. Króla Kazimierza Wielkiego we Lwowie, a w 1927 r. ukończył Akademię Handlową we Lwowie[1]. W 1928 został przyjęty do Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu. 15 sierpnia 1930 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1930 i 3. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a Minister Spraw Wojskowych wcielił do 6 pułku artylerii ciężkiej we Lwowie[2][3]. W latach 1936–1938 był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie (XVII promocja)[4]. Na stopień kapitana został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 i 45. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5]. W tym czasie pełnił służbę w dowództwie 20 Dywizji Piechoty w Baranowiczach, jako dubler I oficera sztabu[6].
W kampanii wrześniowej 1939 kwatermistrz 20 Dywizji Piechoty[7]. Brał udział w walkach pod Mławą oraz w obronie Warszawy. Od października 1939 działał w konspiracji. Od 1943, także w powstaniu warszawskim, był szefem sztabu i równolegle szefem Wydziału III (operacyjnego) Komendy Okręgu Warszawskiego AK. 11 listopada 1942 został awansowany na majora, a 27 września 1944 podpułkownikiem. 20 września 1944 został szefem sztabu Warszawskiego Korpusu AK. Po upadku powstania przebywał w niewoli niemieckiej. Do 1972 przebywał na emigracji[8].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 12738[9]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie
Przypisy
- ↑ Dane osoby z katalogu osób "rozpracowywanych". Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2022-07-31]. (pol.).
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 sierpnia 1930 roku, s. 275.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 220, 706.
- ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 107.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 181.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 536.
- ↑ Juszkiewicz 1979 ↓, s. 170.
- ↑ Informacja na stronie stankiewicze.com.
- ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 527.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Kronika powstań polskich 1794-1944, Marian B Michalik (red.), Eugeniusz Duraczyński (oprac.), Warszawa: Wydawnictwo Kronika, 1994, s. 422, 507, ISBN 83-86079-02-9, OCLC 834009097.
- Ryszard Juszkiewicz: Bitwa pod Mławą 1939. Wyd. I. Warszawa: Książka i Wiedza, 1979.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Piotr Stawecki: Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1997. ISBN 83-04-04390-4.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Baretka: Krzyż Walecznych (1941) nadany trzykrotnie.
Stanisław Weber