Stanisław Weiss

Stanisław Weiss (ur. w 1871 w Warszawie, zm. 16 maja 1917 w Kocborowie) – polski architekt i budowniczy.

Życiorys

Studiował w Odessie, gdzie poznał Henryka Stifelmana. Wspólnie ze Stifelmanem byli uczniami Mikołaja Tołwińskiego i u niego rozpoczęli praktykę budowniczą. Gdy profesor Tołwiński został powołany na Politechnikę Warszawską, obaj przybyli z nim do Warszawy, gdzie w roku 1897 zawiązali spółkę (Henryk Stifelman i Stanisław Weiss) trwającą do zgonu Weissa w 1917 roku w Kocborowie (wtedy zwanym Conradstein), dokąd dostał się jako jeniec wzięty w forcie Pomiechówka.

Weiss należał do Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości, niemal od samego początku jego istnienia, będąc jednocześnie przez dłuższy okres sekretarzem Koła Architektów w Warszawie. Jedną z jego ostatnich prac jest dom przy ulicy Chmielnej nr 6, utrzymany w stylu budowli wznoszonych masowo w okresie po I wojnie światowej^[1].

Kamienica przy ul. Lwowskiej 3 w Warszawie

Kamienica przy ul. Hożej 1 w Warszawie

Wybrane dzieła

Prace tej spółki to domy przy:

• ul. Marszałkowskiej 21, 27, 31, 81A;
• ul. Nowogrodzkiej 18;
• ul. Złotej 45;
• ul. Hożej 1-3;
• ul. Sienkiewicza 2;
• ul. Siennej 32 i 41;
• ul. Miodowej 3;
• ul. Bagatela 13-15, na którego najwyższych kondygnacjach mieściła się znana przed pierwszą wojną światową kawiarnia „Niespodzianka”;
• ul. Franciszkańskiej 6;
• ul. Wilczej 29;
• ul. Polnej 68;
• ul. Lwowskiej 3;
• ul. Leszno 48;
• ul. Jagiellońskiej 28 (Gmach Wychowawczy Warszawskiej Gminy Starozakonnych)
• i w Rzeszowie dom Kasy Oszczędności^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Stanisław Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, Warszawa 1954