Stanisław Wilk (komunista)

Stanisław Wilk
Data i miejsce urodzenia

5 kwietnia 1905
Koło

Data śmierci

8 sierpnia 1991

I sekretarz Komitetu Miejskiego PZPR w Kole
Okres

od 1956
do 1958

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 30-lecia Polski Ludowej

Stanisław Wilk (ur. 5 kwietnia 1905 w Kole, zm. 8 sierpnia 1991) ― polski działacz związkowy i komunistyczny.

Życiorys

Urodził się 5 kwietnia 1905 roku jako syn Antoniego i Magdaleny z Kubickich. W Kole ukończył szkołę podstawową oraz kursy dokształcające w zawodzie stolarza. W latach 1923−1926 pracował jako praktykant w fabryce maszyn rolniczych, a następnie jako stolarz w fabrykach Nasielskiego i Ostrowskiego[1].

Od 1927 roku był działaczem Komunistycznej Partii Polski[2], od 1928 roku był kierownikiem techniki partyjnej kolskiej komórki partii. Od 1929 roku był krytykiem dotychczasowej taktyki w działalności KPP. Był także kierownikiem Kooperatywy Robotniczej w Kole oraz działał w sprawie Domu Wychowania Dziecka w Kole[1]. Był jednym z nielicznych mówców wiecowych w powiecie kolskim, często na zaproszenie PPS czy SL przemawiał na ich wiecach[3][1]. W 1928 roku został z listy PPS wybrany radnym miejskim w Kole[3].

Od 1926 roku aktywnie działał w Związku Klasowym Metalowców w fabryce Ostrowskiego, w związku z czym został w 1928 roku zwolniony z pracy[3]. W latach 1930–1932 sezonowo pracował przy obwałowywaniu rzeki Warty, dorywczo zajmował się także pracą rękodzielniczą[3]. W latach 1936−1937 przewodniczył Związkowi Zawodowemu Pracowników Komunalnych i Instytucji Użyteczności Publicznej w Kole i z ramienia tego związku był delegatem na V Kongres Związków Zawodowych Pracowników Komunalnych w Warszawie[3].

W czasie okupacji niemieckiej działał w Komitecie Pomocy Najbiedniejszym Polakom, zawodowo zajmował się wtedy wyrabianiem trepów[2]. W jego warsztacie mieścił się punkt przerzutowy prasy konspiracyjnej[2].

W styczniu 1945 roku był organizatorem Milicji Obywatelskiej i pierwszych komórek organizacyjnych PPR w Kole[2]. Od 23 stycznia do 4 maja 1945 roku był komendantem Komendy Powiatowej Milicji Obywatelskiej w Kole. Po pewnym czasie został oskarżony o „brak kolektywnego podejścia do pracy z aktywem” i aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa[4][2]. Następnie wyjechał do Dębna Lubuskiego, gdzie pełnił funkcję kierownika Powiatowego Urzędu Informacji i Propagandy oraz pierwszego sekretarza Komitetu Miejskiego PPR[4]. W 1947 roku w wyniku fałszywych oskarżeń został usunięty z partii, po 1956 roku został zrehabilitowany i został członkiem PZPR[4]. Po powrocie do Koła pracował m.in. w Kopalni Soli w Kłodawie i miejscowym „Społem”[2].

W grudniu 1956 roku został wybrany I sekretarzem Komitetu Miejskiego PZPR w Kole[4][2]. W 1958 roku przeszedł na emeryturę[2]. Do połowy lat 70. był jednak radnym Powiatowej i Miejskiej Rady Narodowej w Kole[2]. Kierował również pracami Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej w Kole[2].

Zmarł 8 sierpnia 1991 roku, pochowany został na cmentarzu rzymskokatolickim w Kole[2].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c Działalność KPP i PPS w powiecie kolskim w okresie II Rzeczypospolitej, s. 49.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Ewaryst Jaśkowski i inni red., Kolski Słownik Biograficzny, Koło: Muzeum Technik Ceramicznych w Kole, 2014, s. 181-182, ISBN 978-83-91960-99-8.
  3. ↑ a b c d e Działalność KPP i PPS w powiecie kolskim w okresie II Rzeczypospolitej, s. 50.
  4. ↑ a b c d e f Działalność KPP i PPS w powiecie kolskim w okresie II Rzeczypospolitej, s. 51.

Bibliografia

  • Józef Stanisław Mujta, Działalność KPP i PPS w powiecie kolskim w okresie II Rzeczypospolitej, Koło: Kolskie Towarzystwo Kulturalne, 1984.

Media użyte na tej stronie

POL Medal 30-lecia Polski Ludowej BAR.svg
Baretka: Medal 30-lecia Polski Ludowej