Stanisław Woźniakiewicz

Stanisław Woźniakiewicz
Pseudonim

Moryc

Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1915
Zelów

Data i miejsce śmierci

6 lutego 2001
Warszawa

Obywatelstwo

Polska

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

246

Zwycięstwa

218

Porażki

14

Remisy

14

Kadra Polski na mecz z Austrią (1937 r.), od lewej: F. Stamm, L. Rundstein, W. Spodenkiewicz, B. Krzemiński, S. Woźniakiewicz, W. Ostrowski, H. Chmielewski, F. Szymura, S. Piłat, T. Konarzewski

Stanisław Woźniakiewicz, pseudonim Moryc (ur. 9 lutego 1915 w Zelowie, zm. 6 lutego 2001 w Warszawie) – polski bokser.

Był wychowankiem i zawodnikiem zakładowego klubu sportowego Geyer Łódź (tu zdobył brąz na mistrzostwach Polski 1933 w kategorii piórkowej). Od końca 1933 w innym zakładowym klubie – IKP Łódź (tu dwukrotny mistrz Polski w wadze lekkiej w 1936 i 1937), następnie od 1938(?) w Warszawiance.

Po wojnie w KS Zryw Łódź (tu brąz na mistrzostwach Polski w 1946, w kategorii lekkiej).

Boks uprawiał – z przerwą wojenną – w latach 1931–1950. Uczestniczył też w mistrzostwach Europy w Mediolanie w 1937, przegrywając swój pojedynek w ćwierćfinale wagi lekkiej.

W latach 1937–1949 wystąpił 12 razy w reprezentacji Polski, odnosząc 9 zwycięstw i 3 razy przegrywając. W swojej karierze stoczył 246 walk; 218 wygrał, 14 zremisował i 14 przegrał.

Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. ostatecznie dostał się do Anglii, gdzie zaciągnął się jako palacz na jeden z angielskich statków pływających w konwojach przez północny Atlantyk, który został zatopiony przez pancernik „Gneisenau” w lutym lub marcu 1941, a on uratowany z grupą innych marynarzy przez Niemców. Wszyscy po zawinięciu pancernika do Brestu zostali umieszczeni w obozie jenieckim i tam przebywał do końca wojny[1].

Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie[2] (kwatera K-3-31)[3].

Najstarszy brat Stanisława – Józef Woźniakiewicz był wiceprezesem ŁKS-u, żona Józefa – Zofia Filipiak była przedwojenną reprezentantką Polski w hazenie (piłce ręcznej) oraz koszykówce, zmarła 1 maja 2005 w Łodzi, pochowana na cmentarzu rzym.-kat. przy ul. Ogrodowej[4][2].

Przypisy

  1. ↑ Jak „Moryc” wrócił do Łodzi. Łódzki bokser Woźniakiewicz był storpedowany przez „Gneisenau”; [w:] „Express Ilustrowany”, 17.01.1946, nr 1, s. 6.
  2. ↑ a b Bokser ze Rzgowa. gazetarzgowska.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-01)]., Gazeta Rzgowska, nr 4 (15), kwiecień 2011, s. 9
  3. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  4. ↑ „Dziennik Łódzki”, 5 V 2005, nr 104, s. 18 (nekrolog)

Bibliografia

  • Piotr Osmólski, Leksykon boksu, Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1989, ISBN 83-217-2680-1, OCLC 830082175.
  • Jerzy Pertek, Pod obcymi banderami, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1984, ISBN 83-210-0481-4, OCLC 830251180.
  • Olszański Tadeusz, Czwarta runda. Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1975.
  • Ludwik Jerzy Kern, Moje abecadłowo, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2003, ISBN 83-08-03467-5, OCLC 830528370.
  • Foto w dodatku ilustrowanym do „Kuriera Łódzkiego” – „Łódź w Ilustracji” (R. 1934, nr 4, z 28 I, s. 3 (na wspólnym zdjęciu z pokonanym przez siebie Matuszkiem z „Policyjnego Klubu Sportowego” Katowice i w gronie członków drużyny bokserskiej IKP Łódź), nr 6, z 11 II, s. 7 (w gronie członków drużyny IKP Łódź, przed kolejnym turniejem), nr 8, z 25 II, s. 2 (w gronie mistrzów i wicemistrzów boksu województwa łódzkiego na 1934 r.); R. 1936, nr 19, z 10 V, s. 6 (podczas walki sparingowej z Kowalewskim podczas rewii sportowej IKP Łódź)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Boxing pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Kadra Polski boks 1937.jpg
Kadra Polski na mecz bokserski z Austrią 1937; Łódź: 21.02.1937: Polska - Austria 15:1. Stoją od lewej: F. Stamm, L. Rundstein, W. Spodenkiewicz, B. Krzemiński, S. Woźniakiewicz, W. Ostrowski, H. Chmielewski, F. Szymura, S. Piłat, T. Konarzewski