Stanisław Wyrzykowski

Stanisław Wyrzykowski (ur. 30 listopada 1869 w Bortnikach koło Stanisławowa, zm. 16 lutego 1949 w Krakowie) – polski poeta, powieściopisarz i tłumacz okresu Młodej Polski, blisko współpracujący z krakowskim „Życiem” i warszawską „Chimerą”, kierownik Wydziału Teatru w Ministerstwie Sztuki i Kultury w 1919 roku[1].

Początkowo pisał wiersze nastrojowo-opisowe, łączące w sobie typowe wątki myślowe modernistów. W późniejszej fazie swojej twórczości uprawiał lirykę refleksyjną, nastrojoną na optymistyczne wizje świata, w których subtelna nuta pesymizmu służyła jedynie świadectwu chwilowej słabości człowieka i trzeźwej wizji świata. W poezji Wyrzykowskiego widoczne są nawiązania do filozofii Nietzschego oraz Henri Bergsona, zwłaszcza w punktach, gdzie mowa o woli mocy i apoteozie życia. Jego tom poezji stanowi drugie najciekawsze obok Snów o potędze Staffa świadectwo reakcji poezji polskiej na dekadentyzm.

Wyrzykowski jest również autorem trylogii powieściowej Moskiewskie gody. Spod jego ręki wyszły także cenione i do dziś wznawiane tłumaczenia prozy Edgara Allana Poego (wszystkie dzieła prozatorskie), Josepha Conrada i Friedricha Nietzschego (m.in. Tako rzecze Zaratustra, wraz z Wacławem Berentem).

Przekłady

Przypisy

  1. ↑ Dariusz Marciniec, Ministerstwo Sztuki i Kultury Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1918-1922, w: Rocznik Łódzki, T. 63 (2015), s. 95.
  2. ↑ Hugo von Hofmannsthal, O wierszach. Dyalog.
  3. ↑ Rudyard Kipling, Takie sobie bajeczki.
  4. ↑ Fryderyk Nietzsche, Dytyramby dionizyjskie.
  5. ↑ Fryderyk Nietzsche, Jutrzenka : myśli o przesądach moralnych.
  6. ↑ Fryderyk Nietzsche, Poza dobrem i złem.
  7. ↑ Fryderyk Nietzsche, Zmierzch bożyszcz czyli Jak filozofuje się młotem.

Linki zewnętrzne