Stanisław Zdzisław Kozłowski
 | |
 porucznik lekarz | |
| Data i miejsce urodzenia | 8 maja 1907 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 9 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
Stanisław Zdzisław Kozłowski (ur. 8 maja 1907 w Grodzisku Wielkopolskim, zm. 9 kwietnia 1940 w Katyniu) – porucznik lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Franciszka. Po ukończeniu szkoły powszechnej w rodzinnym Grodzisku Wielkopolskim uczył się w Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki w Kościanie. 30 kwietnia 1922 założył wraz z innymi gimnazjalistami klub sportowy Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski. W latach 1926-1933 studiował medycynę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego. Po ukończeniu studiów pracował początkowo jako wolontariusz w Klinice Otolaryngologii Uniwersytetu Poznańskiego, a następnie w szpitalach w Grudziądzu i Kościanie. W międzyczasie ukończył także Szkołę Podchorążych Sanitarnych Rezerwy w Warszawie. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 12. lokatą w korpusie oficerów rezerwy sanitarnych, grupa lekarzy[1]. W kwietniu 1935, jako oficer rezerwy został powołany do czynnej służby wojskowej w 7 Szpitalu Okręgowym w Poznaniu[2]. Z dniem 19 maja 1936 został przemianowany na oficera zawodowego ze starszeństwem z 1 kwietnia 1935 i 9. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych[3]. Został przeniesiony do 4 dywizjonu artylerii konnej w Suwałkach[4]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 25. lokatą w korpusie oficerów zdrowia, grupa lekarzy[5]. Wiosną 1939 został przeniesiony do batalionu KOP „Troki”.
W czasie wojny obronnej Polski 1939 dostał się w Wilnie do niewoli radzieckiej i został przewieziony do obozu NKWD w Kozielsku, a wiosną 1940 r. zamordowany w Katyniu.
Był żonaty z Izabelą Sowińską, z którą miał syna Wojciecha Zdzisława (ur. 1940).
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia kapitana[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[7].
Upamiętnienie
Upamiętniony na tablicy informacyjnej poświęconej ofiarom zbrodni katyńskiej w rodzinnym mieście. Tablica jest częścią Miejsca Pamięci Zbrodni Katyńskiej w Grodzisku Wlkp., które wybudowano w 2018 r. we współpracy z Instytutem Pamięci Narodowej.[8]
Przypisy
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 130.
- ↑ Konopka 1936 ↓, s. 869.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 278.
- ↑ Rocznik Lekarski 1938 ↓, s. 582.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 414.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2014-04-09].
- ↑ [1] Informacja na stronie IPN-u
Bibliografia
- Stanisław Konopka: Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok. Warszawa: Naczelna Izba Lekarska, 1936.
- Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1938 rok. Warszawa: Naczelna Izba Lekarska, 1938.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Sebastian Tuliński, Synowie Grodziska Wielkopolskiego, Granowa, Kamieńca, Rakoniewic, Wielichowa w dołach śmierci Katynia, Charkowa, Miednoje, Grodzisk Wielkopolski: nakł. aut., 2011, ISBN 978-83-61607-70-0, OCLC 803959899.
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 303. [dostęp 2014-12-07].
Media użyte na tej stronie
Autor: Bialo-zielony, Licencja: CC BY-SA 4.0
Tablica ofiar zbrodni katyńskiej w Grodzisku Wlkp.
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Polish officer died 1940 (victim of Katyn massacre)
Autor: Pnapora, Licencja: CC BY-SA 4.0
Państwowa Odznaka Sportowa
