Stanisław Zołociński
 sierżant podchorąży | |
| Data urodzenia | 1 stycznia 1922 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1944 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
|
| Odznaczenia | |
 _2r_BAR.svg){kind=small} | |
Stanisław Zołociński ps. „Doman” (ur. 1 stycznia 1922[1], zm. 1944 w Warszawie) – uczestnik powstania warszawskiego w stopniu sierżanta podchorążego, pośmiertnie mianowany podporucznikiem.
Życiorys
W powstaniu warszawskim służył jako dowódca drużyny w batalionie „Czata 49" w Zgrupowaniu „Radosław” Armii Krajowej. Wraz ze swoim oddziałem walczył na Woli i Starym Mieście. Ciężko ranny w natarciu na ul. Stawki, z odniesionych ran zmarł w szpitalu Jana Bożego przy ul. Bonifraterskiej 12, najprawdopodobniej 13 sierpnia 1944[2]. Miał 22 lata.
Został odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych i Orderem Virtuti Militari z rozkazu Dowódcy AK nr 515 z 21 VIII 1944. Uzasadnienie nadania mu krzyża VM brzmiało: „za wyjątkową odwagę osobistą wykazaną w walkach”. Nr krzyża: 13070[3]. Pochowany na Powązkach Wojskowych w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek Brygady Dywersji „Broda 53" (kwatera A24-12-9)[4].
Zobacz też
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 6. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 2004. ISBN 83-11-09586-8
- ↑ Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego jako datę jego śmierci podaje 13 sierpnia 1944, zaś nad grobem na Powązkach Wojskowych widnieje data 12 września.
- ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 4. Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari - Powstanie Warszawskie. Opracował Andrzej Krzysztof Kunert, Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 1997. ISBN 83-87224-00-6
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1941) nadany dwukrotnie.
Naramiennik sierżanta Wojska Polskiego (1938-39).
Grób na Powązkach Wojskowych w Warszawie