Stanisława Korwin-Szymanowska
Stanisława Korwin-Szymanowska (ok. 1908) | |
Data i miejsce urodzenia | 17 lipca 1884 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 7 grudnia 1938 |
Zawód, zajęcie | śpiewaczka operowa |
Odznaczenia | |
Stanisława Korwin-Szymanowska (ur. 17 lipca 1884 w Orłówce, zm. 7 grudnia 1938 w Katowicach[1]) – polska śpiewaczka operowa (sopran liryczno-koloraturowy).
Życiorys
Była córką Stanisława Szymanowskiego i Anny z domu Taube (1853–1943), siostrą Karola, kompozytora, Feliksa, pianisty, Zofii, pisarki i tłumaczki oraz Anny, archiwistki. Uczyła się w przyklasztornej szkole z internatem Sacré-Coeur we Lwowie. Naukę muzyki rozpoczęła w rodzinnym domu, kontynuowała ją w szkole Neuhausów w Jelizawetgradzie oraz we Lwowie u Zofii Kozłowskiej (w latach 1903–1906).
23 października 1906 zadebiutowała na scenie Opery Lwowskiej w „Opowieściach Hoffmanna” Offenbacha. Rok później wystąpiła po raz pierwszy w Filharmonii Warszawskiej. W latach 1914–1919 mieszkała w Lozannie, gdzie kontynuowała naukę śpiewu i występowała w tamtejszej Operze. Po roku 1920 występowała we Lwowie, Warszawie, Krakowie, Operze w Rydze, Paryżu, Wiedniu, Genewie, Frankfurcie, Rzymie i Pradze. W Operze Lwowskiej łącznie występowała przez cztery sezony artystyczne.
W latach 1934–1937 występowała razem z Henrykiem Sztompką na koncertach objazdowych i występach w szkołach. Prowadziła również wieloletnią działalność pedagogiczną – w latach 1923–1927 w Konserwatorium Warszawskim, w latach 1929–1931 w Szkole Towarzystwa Muzycznego w Lublinie, w latach 1935–1937 w Konserwatorium im. Mieczysława Karłowicza w Wilnie, od lutego 1938 w Śląskim Konserwatorium Muzycznym w Katowicach[2].
Była żoną lwowskiego przemysłowca – Stefana Bartoszewicza (1870–1934), z którym miała córkę, tragicznie zmarłą Alinę. Karol Szymanowski dedykował pamięci swojej siostrzenicy Stabat Mater i cykl 18 Pieśni Rymy dziecięce[3]. Stanisława Korwin-Szymanowska wraz z mężem i córką pochowani są w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[3].
Repertuar operowy
- Giuseppe Verdi - Traviata, Rigoletto,
- Giacomo Puccini - Tosca, Cyganeria, Madame Butterfly,
- Gioacchino Rossini - Cyrulik sewilski,
- Stanisław Moniuszko - Halka, Verbum nobile,
- wykonywała również kompozycje swojego brata, Karola Szymanowskiego.
Publikacje
Stanisława Korwin-Szymanowska, Jak należy śpiewać utwory Karola Szymanowskiego, Gebethner i Wolff, Warszawa 1938.
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (30 stycznia 1930)[4],
- Order Trzech Gwiazd (Łotwa)[5].
Przypisy
- ↑ Stanisława Korwin-Szymanowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2020-03-30] .
- ↑ Stanisława Szymanowska-Korwin - Życie i twórczość, culture.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
- ↑ a b Zob. biogram w: Michał Piekarski, Muzyka we Lwowie. Od Mozarta do Majerskiego. Kompozytorzy, muzycy, instytucje. Warszawa 2018, s. 244-251.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 31, poz. 52
- ↑ Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, jbc.jelenia-gora.pl [dostęp 2020-03-30] .
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Baretka Komandora Orderu Trzech Gwiazd
Stanisława Korwin-Szymanowska (-1908)
Stanisława Korwin-Szymanowska - nekrolog z dnia 8 grudnia 1938 Kurier Warszawski str.17
Baretka: Krzyż Zasługi – Polska (II RP).