Star Trek (film 1979)
.svg) | Ten artykuł od 2022-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery | 16 grudnia 1979 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania | 132 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | Harold Livingston |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | Harold Michelson |
| Kostiumy | Robert Fletcher |
| Montaż | Todd C. Ramsay |
| Produkcja | Jon Povill |
| Wytwórnia | Century Associates |
| Dystrybucja | |
| Budżet | ok. 35 mln $ |
| Kontynuacja |
Star Trek (ang.: Star Trek: The Motion Picture; w skrócie: TMP) – film fantastycznonaukowy z 1979 roku w reżyserii Roberta Wise’a, wyprodukowany przez wytwórnię Paramount Pictures. Jest kontynuacją serialu Star Trek: Seria oryginalna.
Fabuła
Trzy klingońskie krążowniki zostają zniszczone podczas ataku tajemniczej mgławicy. Stacja kosmiczna Epsilon IX przechwytuje wysłane przez nich komunikaty i informuje dowództwo Gwiezdnej Floty, że owa mgławica czy też obłok energii kieruje się w stronę Ziemi. Kapitan Kirk, który został awansowany na admirała i od dłuższego czasu zajmował się głównie pracą administracyjną, obejmuje ponownie dowództwo na „Enterprise”, za to dotychczasowy dowódca statku, kapitan Willard Decker, zostaje zdegradowany do rangi komandora i do stanowiska pierwszego oficera, co powoduje konflikt między nim a Kirkiem. W dodatku na „Enterprise” właśnie kończy się wielomiesięczny remont; statek wciąż nękają awarie, jak np. awaria transportera, na skutek której ginie dwoje członków załogi, w tym oficer naukowy, Wolkanin Sonak. Pomimo to statek pod dowództwem Kirka wyrusza, by dowiedzieć się, czym jest tajemniczy obłok, nim zagrozi on Ziemi. Do załogi dołącza nowy nawigator, pochodząca z planety Delta porucznik Ilia, którą w przeszłości łączył związek z komandorem Deckerem oraz, na specjalne życzenie kapitana Kirka, doktor McCoy. Nieoczekiwanie pojawia się także Spock; tłumaczy on, że przebywając na Wolkanie wyczuł zbliżanie się istoty obdarzonej niezwykłymi mocami umysłu i pragnie ją zbadać. Kirk przywraca go na stanowisko oficera naukowego.
Mgławica przemieszczając się w stronę Ziemi niszczy stację Epsilon IX, a następnie atakuje zbliżający się „Enterprise”; wysłane ku niej sygnały pozostają bez odpowiedzi. W ostatniej chwili Spockowi udaje się nadać pozdrowienia na właściwej częstotliwości, co ratuje statek od zagłady. Załoga kontynuuje misję i odkrywa, że obłok jest złożony z pól siłowych o ogromnej mocy, w centrum których znajduje się olbrzymi obiekt. Wysłana z niego wiązka energii próbuje przejąć kontrolę nad komputerem „Enterprise”, a potem uprowadza deltańską nawigator, porucznik Ilię. „Enterprise” zostaje wciągnięty do wnętrza gigantycznego statku i uwięziony w jednej z jego części, a na pokładzie pojawia się doskonała, mechaniczna kopia Ilii, która pełni rolę sondy oraz kanału komunikacyjnego. Dzięki niej Kirk i jego przyjaciele dowiadują się, że mają do czynienia z istota zwaną V’Ger, która zmierza ku Ziemi w poszukiwaniu „stwórcy”. Komunikacja z sondą jest jednak utrudniona, gdyż nie rozumie ona ludzkich pojęć i sposobu myślenia. Nie traktuje załogi jako godnego rozmówcy, uważa że są jedynie „węglowymi istotami”, zanieczyszczającymi imponujący twór, jakim jest sam statek. Kirk i Spock mają jednak nadzieję, że w procesie kopiowania zachowane zostały pamięć i uczucia Ilii, dlatego Decker zostaje wyznaczony do kontaktów z sondą. Ze swej strony Spock podejmuje próbę porozumienia z V’Gerem za pomocą połączenia jaźni; przypłaca to utratą przytomności i lekkim urazem mózgu, odkrywa jednak, że V’Ger pochodzi z planety zamieszkałej przez żyjące, inteligentne maszyny. Przemierza on przestrzeń, magazynując informacje, w wiedzy i czystej logice nie znajduje jednak sensu swego istnienia; odnalezienie stwórcy ma mu to zapewnić.
Dotarłszy do Ziemi, V’Ger nadaje proste sygnały radiowe, na które jednak nie ma odpowiedzi; podejmuje więc decyzję o zniszczeniu na planecie całego życia, uznając, że to „węglowe zanieczyszczenia” zakłócają komunikację z jego stwórcą. Próbując powstrzymać katastrofę, Kirk wraz ze Spockiem, McCoyem i Deckerem docierają do jego centrum dowodzenia, gdzie znajdują ponad 300-letnią sondę Voyager 6. Doleciała ona na planetę maszyn, której mieszkańcy uznali ją za prymitywną istotę swego gatunku i odesłali na Ziemię w formie potężnego statku. V’Ger wyewoluował w superinteligentny, poszukujący celu istnienia, niezależny byt, posiadający niemal nieograniczone możliwości intelektualne, a jednocześnie pod pewnymi względami, zdaniem Spocka, przypominający dziecko. Te informacje pozwalają załodze „Enterprise” znaleźć odpowiedź na sygnał V’Gera i nie dopuścić do zagłady Ziemi. Jednak V’Ger nie bardzo chce zaakceptować swoje pochodzenie od „węglowych istot”, które uważa za niższe formy życia, i domaga się „połączenia ze stwórcą”. Komandor Decker podejmuje się spełnić jego życzenie.
Intryga filmu oparta jest o wielowymiarowy aspekt spotkań różnych cywilizacji (bytów), które się od siebie radykalnie różnią, tak bardzo że komunikacja i wzajemne zrozumienie bywa niemożliwe. Początkowy brak możliwości odebrania sygnału od V’Gera został wprost przesadnie wyolbrzymiony, dla celów fabuły (przecież „Enterprise” wyposażony jest w imponującą liczbę czujników). Stanowi to istotę założeń serii stworzonej przez Gene’a Roddenberry’ego, który chciał ukazać do czego może doprowadzić wysłanie dowolnego obiektu stworzonego przez inteligencję (np. sondy, statku kosmicznego) w odległą podróż kosmiczną. Opierając się na prawdziwych wydarzeniach, film zadaje pytanie, co może się wydarzyć jeśli dotrze ona w końcu do jakiejś zaawansowanej cywilizacji, która niekoniecznie musi być biologiczna. Do czego może doprowadzić połączenie tych technologii, jakimi wytycznymi należy się wówczas kierować by nie miało to zgubnych konsekwencji.
Obsada
- William Shatner jako James T. Kirk
- Leonard Nimoy jako Spock
- DeForest Kelley jako Leonard McCoy
- James Doohan jako Montgomery Scott
- George Takei jako Hikaru Sulu
- Walter Koenig jako Pavel Chekov
- Nichelle Nichols jako Uhura
- Stephen Collins jako komandor Willard Decker
- Majel Barrett jako doktor Christine Chapel
- Persis Khambatta jako porucznik Ilia
Nagrody i nominacje
- Najlepsza scenografia i dekoracje wnętrz – Harold Michelson, Joseph R. Jennings, Leon Harris, John Vallone, Linda DeScenna (nominacja)
- Najlepsze efekty specjalne – Douglas Trumbull, John Dykstra, Richard Yuricich, Robert Swarthe, David K. Stewart, Grant McCune (nominacja)
- Najlepsza muzyka oryginalna – Jerry Goldsmith (nominacja)
- Najlepsza muzyka – Jerry Goldsmith (nominacja)
Nagrody Saturn 1979
- Najlepsze efekty specjalne – Douglas Trumbull, John Dykstra, Richard Yuricich
- Najlepszy film SF (nominacja)
- Najlepsza reżyseria – Robert Wise (nominacja)
- Najlepsze kostiumy – Robert Fletcher (nominacja)
- Najlepsza muzyka – Jerry Goldsmith (nominacja)
- Najlepsza charakteryzacja – Fred B. Phillips, Janna Phillips, Ve Neill (nominacja)
- Najlepszy aktor – William Shatner (nominacja)
- Najlepsza aktorka – Persis Khambatta (nominacja)
- Najlepszy aktor drugoplanowy – Leonard Nimoy (nominacja)
- Najlepsza aktorka drugoplanowa – Nichelle Nichols (nominacja)
Linki zewnętrzne
- Plakat filmu
- Star Trek: Film w bazie IMDb (ang.)
- Oficjalna strona filmu (ang.)
- Artykuł o filmie na Memory-Alpha (ang.)
- Star Trek w bazie Filmweb
- Opis filmu na portalu startrek.pl
| Lata 40. |
|
|---|---|
| Lata 50. |
|
| Lata 60. |
|
| Lata 70. |
|
| Lata 80. |
|
| TV |
|
Media użyte na tej stronie
(c) photo by Alan Light, CC BY 2.0
Film producer and director Robert Wise at the premiere of Air America in 1990