Stara Gradiška (obóz koncentracyjny)

Stara Gradiška

Konzentrationslager Stara Gradiška

Podobóz Jasenovac
Typ	obóz koncentracyjny, obóz śmierci
Odpowiedzialny	Chorwacja (Ustasze)
Rozpoczęcie działalności	sierpień 1941
Zakończenie działalności	kwiecień 1945
Terytorium	Chorwacja
Pierwotne przeznaczenie	zakład karny
Narodowość więźniów	Serbowie
Liczba ofiar	12 790 zidentyfikowanych (szacunkowo ponad 36 tysięcy)
Komendanci	Miroslav Filipović-Majstorović
Wyzwolony przez	Narodowa Armia Wyzwolenia Jugosławii
Położenie na mapie Niepodległego Państwa Chorwackiego Stara Gradiška
45,148611°N 17,246667°E/45,148611 17,246667

Stara Gradiška – obóz koncentracyjny i obóz śmierci z czasów II wojny światowej, założony przez ustaszów w sierpniu 1941 na terenie byłego zakładu karnego w Chorwacji^[1]. Podobóz obozu koncentracyjnego Jasenovac.

Przeznaczony głównie dla kobiet i dzieci. Więźniów głodzono, torturowano, stosowano wobec nich eksperymenty medyczne. Zabijano poprzez zagazowanie lub duszenie za pomocą strun fortepianowych^[1].

Od października 1942 roku komendantem był Miroslav Filipović-Majstorović, wyrzucony z zakonu franciszkanin, powszechnie zwany „bratem szatanem”.

Całkowita liczba ofiar obozu wynosi – według różnych źródeł – 36–75 tysięcy. Zidentyfikowano 12 790 ofiar. Większość pomordowanych stanowili Serbowie, wśród nich działaczki ruchu oporu – Magda Bošković(ang.) i Nada Dimić.

Obóz został wyzwolony w 1945 roku przez partyzantów Tity^[1].

Przypisy