Stara Rega (stare koryto)

Stara Rega
	; Stara Rega w pobliżu wsi Roby
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
	Struga
Długość	6,15 km
	Źródło
Miejsce	Rega,; Wybrzeże Trzebiatowskie
Współrzędne	54°08′04″N 15°17′00″E/54,134444 15,283333
	Ujście
Recypient	Resko Przymorskie
Miejsce	Wybrzeże Trzebiatowskie
Współrzędne	54°08′26″N 15°20′45″E/54,140556 15,345833
Szlak
	Położenie na mapie gminy Trzebiatów źródło ujście
	Położenie na mapie Polski źródło ujście
	Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego źródło ujście
	Położenie na mapie powiatu gryfickiego źródło ujście

Stara Rega – stare koryto^[1] rzeki Regi na Wybrzeżu Trzebiatowskim, w woj. zachodniopomorskim, w gminie Trzebiatów. Wody Starej Regi są odprowadzane do Regi, a także do jeziora Resko Przymorskie.

Obszar koryta należy w całości do Trzebiatowsko-Kołobrzeskiego Pasa Nadmorskiego.

Hydrologia

Stacja pomp przy ujściu do Reska Przymorskiego

Obwałowanie i stacje pomp spowodowały, że Stara Rega stała się kanałem o wodzie stojącej, szerokości kilku metrów^[2]. Zachodnia i wschodnia część Starej Regi płyną w innych kierunkach, bądź stoją. Przy zachodnim odcinku do Starej Regi wpada Zgniła Rega. Dalej znajduje się stacja pomp Mrzeżyno-2, a za nią mały zbiornik wodny, który jest zamykany jazem. Stacja pomp odprowadza wody ze Starej Regi do zbiornika i dalej do Regi.

Przy ujściu do Reska Pomorskiego znajduje się stacja pomp Rogowo-1, która przepompowuje wodę ze Starej Regi do jeziora. Na obszarze tym występują obszary bagniste, zarośnięte trzciną^[2].

W nurcie Starej Regi występują stanowiska grążela żółtego^[2].

Według Mapy Podziału Hydrograficznego Polski wododział Starej Regi znajduje się przy ujściu Zgniłej Regi. Zachodni odcinek wraz ze Zgniłą Regą należy do zlewni rzeki Regi. Natomiast wschodni odcinek od ujścia Zgniłej Regi należy do zlewni Reska Przymorskiego^[3].

Mosty

(c) Pa3Widzi z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0

Mapa pokazująca położenie Starej Regi

Przez Starą Regę przechodzą dwa mosty:

most przy wjeździe do Mrzeżyna od południa na drodze wojewódzkiej nr 109, gdzie Stara Rega uchodzi do Regi przy stacji pomp i jazie
most na północ od wsi Roby, przez który kiedyś prowadziła linia kolei wąskotorowej Trzebiatów – Mrzeżyno (Gryficka Kolej Wąskotorowa), a także zniszczony bliźniaczy most drogowy

Trzeci betonowy most na drodze lokalnej na południe od kolonii Rogowo, u ujścia rzeki do jeziora Resko Przymorskie jest zniszczony (załamał się).

Nazwa i status

Stara Rega przed stacją pomp w Mrzeżynie

Do 1945 r. stosowano niemiecką nazwę Alte Rega^[4]. W 1949 r. ustalono urzędowo polską nazwę Reskie Błoto^[5]. W 2003 r. Rada Ministrów określając wody istotne dla regulacji stosunków wodnych na potrzeby rolnictwa podała nazwę Stara Rega Gryficka^[6], która odróżniła ją od dwóch innych cieków o nazwie Stara Rega. W 2006 r. Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych wskazała nazwę Stara Rega określając ją jako stare koryto. Za recypienta wód podano jezioro Resko Przymorskie^[1].

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych: Hydronimy. Izabella Krauze-Tomczyk, Jerzy Ostrowski (oprac. red). T. 1. Cz. 1: Wody płynące, źródła, wodospady. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006. ISBN 83-239-9607-5.
↑ ^a ^b ^c 7.5 Cele i kierunki ochrony i kształtowania środowiska przyrodniczego. W: Stowarzyszenie Pracowni Autorskich „Afix”: Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Trzebiatów. UM w Trzebiatowie, 2004, s. 55.
↑ Arkusz N-33-67-D. W: Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych IMGW: Rastrowa Mapa Podziału Hydrograficznego Polski. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej, 2007-10. [dostęp 2009-06-16].
↑ Arkusz 1857 Robe. W: Topografische Karten (Meßtischblatt) 1:25 000. Preußische Landesaufnahme, 1912.
↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 2 kwietnia 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości. (M.P. z 1949 r. nr 29, poz. 445, s. 12)
↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie śródlądowych wód powierzchniowych lub części stanowiących własność publiczną. (Dz.U. z 2003 r. nr 16, poz. 149, s. 1191)

[KNMiOF2006-1] Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych: Hydronimy. Izabella Krauze-Tomczyk, Jerzy Ostrowski (oprac. red). T. 1. Cz. 1: Wody płynące, źródła, wodospady. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006. ISBN 83-239-9607-5.

[studium04-2] 7.5 Cele i kierunki ochrony i kształtowania środowiska przyrodniczego. W: Stowarzyszenie Pracowni Autorskich „Afix”: Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Trzebiatów. UM w Trzebiatowie, 2004, s. 55.

[3] Arkusz N-33-67-D. W: Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych IMGW: Rastrowa Mapa Podziału Hydrograficznego Polski. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej, 2007-10. [dostęp 2009-06-16].

[4] Arkusz 1857 Robe. W: Topografische Karten (Meßtischblatt) 1:25 000. Preußische Landesaufnahme, 1912.

[5] Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 2 kwietnia 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości. (M.P. z 1949 r. nr 29, poz. 445, s. 12)

[6] Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie śródlądowych wód powierzchniowych lub części stanowiących własność publiczną. (Dz.U. z 2003 r. nr 16, poz. 149, s. 1191)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne