Starahrad

Starahrad
Стараград
Ilustracja
Dwór Chmyzowskich w Starogrodzie przed 1918 rokiem
Państwo

 Białoruś

Obwód

homelski

Rejon

kormański

Sielsowiet

Starahrad

Populacja (2009)
• liczba ludności


287[1]

Nr kierunkowy

+375 2337

Kod pocztowy

247181

Położenie na mapie Białorusi
Ziemia53°07′03″N 30°36′30″E/53,117500 30,608333
Portal Białoruś

Starahrad (błr. Стараград; ros. Староград, Starograd; hist. Starogród, Starograd) – wieś na Białorusi, w rejonie kormańskim obwodu homelskiego, około 14 km na zachód od Kormy.

Historia

Dobra te należały do Rzeczypospolitej. Po I rozbiorze Polski w 1772 roku znalazły się na terenie Imperium Rosyjskiego. Pierwsza wzmianka o Starogrodzie pochodzi z 1847 roku[2]. W pierwszej połowie XIX wieku wieś należała do rodziny Chmyzowskich[3] albo Chmyżowskich[4]. W 1850 roku funkcjonował we wsi folusz, w 1874 roku działały 2 młyny, około 1890 roku w majątku należącym do Chmyzowskich funkcjonowała stajnia rozpłodowa (perszerony i rysaki)[3]. Pod koniec XIX wieku majątek przeszedł na własność rodziny Słuczanowskich herbu Trzy Gwiazdy i pozostał w ich władaniu do I wojny światowej.

Od 1917 roku Starogród znalazł się w ZSRR. W 1931 roku utworzono tu kołchoz, działał młyn wiatrakowy i kuźnia. W 1959 roku działał tu sowchoz „Starogradskij”

Od 1991 roku – na Białorusi. Jest siedzibą sielsowietu.

Dawny dwór

Chmyżowscy wybudowali tu dwór prawdopodobnie w I połowie XIX wieku. Był to prostokątny, parterowy, jedenastoosiowy budynek wzniesiony na wysokiej podmurówce. Jego środkowa, pięcioosiowa część była piętrowa, z gankiem, w którym na dwóch parach kolumn opierał się duży balkon zwieńczony trójkątnym szczytem. Od strony ogrodu wybudowano w części centralnej duży, sześciokolumnowy portyk w wielkim porządku z podobnym szczytem. Wnętrza były ogrzewane przez piece kaflowe i murowane kominki. Dwór był otoczony krajobrazowym ogrodem z kilkoma starymi alejami lipowymi.

Dwór został najprawdopodobniej zniszczony w czasie I wojny światowej albo w czasie lub wkrótce po rewolucji październikowej.

Majątek w Starogrodzie jest opisany w 1. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[4].

Przypisy

  1. ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu homelskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. ↑ Starogród na stronie Radzima.org. [dostęp 2015-04-19].
  3. ↑ a b Starograd, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 252.
  4. ↑ a b Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 1: Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 193–194, ISBN 83-04-03713-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).

Media użyte na tej stronie