Stare Bielsko (gmina)
gmina wiejska | |
1945–54 i 1973–76[1] | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | 1945–50: śląskie |
Powiat | bielski (do 1975) |
Siedziba | |
Powierzchnia (1974) | 19,17 km² |
Populacja (1974) • liczba ludności |
|
• gęstość | 287,8 os./km² |
Portal Polska |
Stare Bielsko – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1945–1954 i 1973–1976[3] w województwie śląskim (śląsko-dąbrowskim), katowickim i stalinogrodzkim, a następnie w katowickim i bielskim. Siedzibą władz gminy było Stare Bielsko (obecnie dzielnica Bielska-Białej).
Gmina jednostkowa Stare Bielsko (lub Bielsko Stare) istniała od 28 lipca 1920 do 30 listopada 1945 roku w woj. śląskim (powiat bielski). 1 grudnia 1945 roku została przekształcona w gminę zbiorową w tymże powiecie i województwie, obejmującą poza siedzibą dotychczasowe gminy: Komorowice (Śląskie) i Mazańcowice[4][5]. Według stanu z 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 3 gromad: Komorowice, Mazańcowice i Stare Bielsko[6].
Gmina została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą znoszącą gminy[7] – z jej terenu powstały gromady: Stare Bielsko, Mazańcowice i część gromady Komorowice.
Gminę przywrócono 1 stycznia 1973 roku[8] w województwie katowickim z połączenia gromad Stare Bielsko i Mazańcowice. 1 czerwca 1975 gmina znalazła się w nowo utworzonym województwie bielskim[9].
1 stycznia 1977 roku gmina została zniesiona przez włączenie sołectwa Stare Bielsko do miasta Bielsko-Biała[10] i sołectwa Mazańcowice do gminy Jasienica[11].
Przypisy
- ↑ Od 1920 jednostka administracyjna (gmina jednostkowa) polskiego woj. śląskiego; w czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską; od 1945 jako gmina zbiorowa.
- ↑ Liczba ludności z publikacji "Rocznik Demograficzny Polski", GUS 1975-1995
- ↑ Od 1 grudnia 1945 do 28 września 1954 i od 1 stycznia 1973 do 31 grudnia 1976.
- ↑ Śląsko-Dąbrowski Dziennik Wojewódzki, 1945.
- ↑ Podział administracyjny województwa śląsko-dąbrowskiego wraz ze skorowidzem gmin i gromad (według stanu z dnia 1 stycznia 1946). Katowice, Wrocław: Instytut Śląski, 1947.
- ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa.
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
- ↑ Dz.U. z 1975 r. nr 17, poz. 92
- ↑ Dz.U. z 1976 r. nr 41, poz. 245
- ↑ Dz.U. z 1976 r. nr 41, poz. 244
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).