Stare Ludzicko
| Artykuł | 53°48′54″N 16°1′50″E |
|---|---|
| - błąd | 38 m |
| WD | 53°48'46.01"N, 16°1'50.77"E |
| - błąd | 1 m |
| Odległość | 261 m |
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) | 260 |
| Strefa numeracyjna | 94 |
| Tablice rejestracyjne | ZSD |
| SIMC | 0310539 |
Położenie na mapie gminy Rąbino _location_map.png "Mapa lokalizacyjna gminy Rąbino") | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu świdwińskiego  | |
 53°48′54″N 16°01′50″E/53,815000 16,030556 | |
Stare Ludzicko (do 1945 r. niem. Lutzig) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Rąbino.
Stare Ludzicko to dawna wieś szlachecka z pocz. XVII w. Należała wówczas do dwóch właścicieli: rodu Manteuffel i rodu Glasenapp. Każda z rodzin posiadała 8 włók ziemi. Na przełomie wieków XVII i XVIII dobra należały do czterech rodzin: von Krockow, von Brocke, von Wachholz i von Manteuffel. W 1749 r. figuruje już tylko jeden właściciel Otto von Zastrow. W rękach tej rodziny dobra pozostawały do początku XIX w. Po tym okresie majątek zmieniał siedmiokrotnie właścicieli. W 1820 r. dobra zostały nabyte przez mieszczanina Alberta Baueka. W 1836 r. nowym właścicielem został deputowany powiatu Karl Bruns. Jego spadkobiercy władali majątkiem do końca II wojny światowej[1].
W latach 1975–1998 wieś należała do woj. koszalińskiego.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Andrzej Świrko: Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty. POT, 2005, s. 99. ISBN 83-7263-900-0.
Media użyte na tej stronie
Autor:
Mapa gminy Rąbino, Polska
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of West Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 54.65 N
- S: 52.58 N
- W: 13.95 E
- E: 17.10 E
Autor:
Mapa powiatu świdwińskiego, Polska
