Stare Miasto (Głogów)
| Osiedle Głogowa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Miasto | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 076 |
| Kod pocztowy | 67-20x |
| Tablice rejestracyjne | DGL |
Położenie na mapie Głogowa | |
| 51°39′49,6″N 16°05′34,8″E/51,663778 16,093000 | |
Portal  Polska | |
Stare Miasto w Głogowie – historyczna dzielnica mieszkalno-usługowa, aktualnie w trakcie wieloletniej odbudowy.
Historia
Stare Miasto zostało zniszczone podczas działań wojennych II wojny światowej. Po wojnie powołano Przedsiębiorstwo Robót Rozbiórkowych, które zajmowało się rozbiórką zniszczonych domów, a cegłę wykorzystano na obudowę Warszawy lub budowę Tych czy Nowej Huty. Do końca lat 40. XX wieku rozebrano większość pozostałości zabytkowych kościołów pozostawiając jako „świadków historii” ruiny ratusza, teatru i kościołów: św. Mikołaja i Bożego Ciała[1]. Niektóre obiekty wyremontowano (sąd, szkołę, fort "Gwiazda" na bazę PKS, a także niektóre kamienice na cele mieszkaniowe). W latach 70. XX wieku odbudowano kościół Bożego Ciała, kolegium jezuitów, otwarto kino "Bolko", a także urządzono rozarium w fosie. Odcięto też Stare Miasto od Zamku Książąt Głogowskich, pomnika Dzieci Głogowskich i terenów parkowych, poprzez budowę drogi krajowej nr 12. Ogłoszono też ogólnopolski konkurs architektoniczny SARP, który zakładał budowę w tym rejonie modernistycznej dzielnicy mieszkaniowej z 11-piętrowymi blokami. Realizacja tego zamierzenia nigdy nie doszła do skutku[2].
W 1982 grupa młodych architektów z legnickiego oddziału SARP opracowała koncepcję odbudowy starówki, której założenia są aktualne do dziś. W myśl tego projektu Stare Miasto miało stać się miejscem dominującym dla miasta i skupiającym jego życie kulturalne, społeczne i handlowe. W 1983, mimo oporów zwolenników wielkiej płyty, opracowano plan zagospodarowania przestrzennego Centrum (architekci: Józef Kordas, Jan Potacki, Juliusz Sobecki i Jerzy Załucki), a także przeprowadzono pierwsze prace geodezyjne i projektowe[2].
W 1985 rozpoczęła się budowa pierwszego kwartału zabudowy przy Rynku z uwzględnieniem pierwotnej parcelacji i parkingiem podziemnym (ewenementem na ówczesne czasy). Użyto tutaj tradycyjnych technologii oraz elementów systemu WK-70. W 1987 zainicjowano odbudowę ratusza, w 1994 wzniesiono zabudowę ulicy Smolnej oraz Placu Solnego, a następnie w bastionach ulokowano targowisko oraz odsłonięto pomnik głogowskich Żydów na fundamentach synagogi[2].
Kolejnym etapem odbudowy był okres po upadku komunizmu (1989), związany z wprowadzeniem zasad wolnego rynku oraz systemu deweloperskiego, w którym, od 1992, realizowano budynki w zachodniej części starówki. Ich przyjęcie społeczne oraz estetyczne było zróżnicowane. Duże kontrowersje wzbudziły zwłaszcza kamienice przy ul. Grodzkiej (historycznym ciągu z Rynku do śródmieścia), przesłaniające fasadę kościoła Bożego Ciała. W 1995 osadzono hełm na wieży ratuszowej, remontowano mury, kontynuowano zabudowę kamienicami, a także odtworzono Bramę Szpitalną. W 1998 zorganizowano w mieście Zjazd Konserwatorów Zabytków poświęcony głównie restytucji zabytkowych układów urbanistycznych. W 1999 Agnieszka Leśniak-Mądry wraz z zespołem opracowała nowy plan zagospodarowania przestrzennego dla dzielnicy. Dostosowano w nim zapisy z 1982 do nowych uwarunkowań[2].
W 2002 władze miejskie przeniosły się do ratusza, co wzmogło prace rewitalizacyjne w rejonie Rynku i okolic. W 2004 zrealizowano zespoły parkingowe w ulicy Balwierskiej wraz z wyeksponowaniem reliktów kościoła "Łódź Chrystusa". W 2005 wzniesiono źle oceniany kompleks marketu "Lidl" bez właściwie opracowanej pierzei zachodniej i z martwą elewacją od ul. Słodowej. W 2006 zasiedlono kwartał gminnej spółdzielni TBS przy Placu Umińskiego, uznany za wzorcowy[2].
Siedziby
Na terenie starego miasta znajdują się siedziby wielu urzędów i instytucji, m.in.: Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej, Urzędu Miejskiego, Urzędu Gminy wiejskiej Głogów, sądu rejonowego, Powiatowego Urzędu Pracy.
Zabytki
- Fosa miejska
- Kościół Bożego Ciała
- Kościół Łódź Chrystusowa – lapidarium
- Kościół św. Mikołaja – ruiny
- Mury miejskie – fragmenty
- Ratusz miejski
- Sąd Rejonowy
- Synagoga - lapidarium
- Teatr im. Andreasa Gryphiusa
Handel
Na terenie Starego Miasta znajduje się wiele sklepów i lokali usługowych, głównie przy ulicy Grodzkiej, będącej główną osią dzielnicy. Na jej obrzeżach znajduje się również dyskontowy supermarket Lidl, którego elewacja południowa (od strony ul. Słodowej) udaje pierzeję kamienic.
Granice osiedla
Ulice Starego Miasta
- Balwierska
- Bernardyńska
- Długa
- Garncarska
- Grodzka
- Hugona Kołłątaja
- Karola Miarki
- Kotlarska
- Młyńska
- Nadodrzańska
- Parafialna
- Piaskowa
- Piastowska
- Piekarska
- Piotra Skargi
- Plac Solny
- Polska
- Powstańców
- Rynek
- Rzeźnicza
- Słodowa
- Smolna
- Stanisława Kutrzeby
- Stanisława Staszica
- Staromiejska
- Starowałowa
- Szewska
- Szkolna
- Świętego Mikołaja
- Złota
Komunikacja miejska
Na osiedle Stare Miasto można dojechać autobusami KM Głogów następującymi liniami:
- 0 - Piastów - Kopernik
- 1 - Piastów - Kopernik
- 2 - Jerzmanowa - Dworzec PKP
- 3 - Osadników (Krzepów) - Cmentarz Brzostów (ul. Świerkowa)
- 5 - Piastów - Dworzec PKP
- 8 - Piastów - Dworzec PKS
- 9 - Kopernik - Dworzec PKS
Przypisy
Media użyte na tej stronie
Flaga województwa dolnośląskiego
Autor: Urinbecken, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Jedyny obowiązujący podział na osiedla to ten z Uchwały nr IV/10/88 Miejskiej Rady Narodowej w Głogowie z dnia 28 października 1988 (wygląd: http://sit.glogow.pl/Misc/osiedla_1988.gif).
