Stare Rokicie

Stare Rokicie
Część Łodzi
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Miasto

Łódź

W granicach Łodzi

13 lutego 1946[1]

SIMC

0958200

Populacja (1921)
• liczba ludności


546

Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Stare Rokicie”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Stare Rokicie”
Ziemia51°43′30″N 19°25′51″E/51,724876 19,430901
Portal Polska

Stare Rokicie (dawn. Rokicie Stare) – dawna podłódzka miejscowość, od 1946 osiedle w zachodniej części Łodzi, w dzielnicy Górna. Administracyjnie wchodzi w skład osiedla Rokicie. Rozpościera się w rejonie ulicy Św. Franicszka.

Historia

Rokicie Stare to dawna wieś, od 1867 w gminie Bruss[2].

18 października 1906 oraz 18 sierpnia 1915 części wsi Rokicie Stare włączono do Łodzi[3][4].

W okresie międzywojennym należała do powiatu łódzkiego w woj. łódzkim. W 1921 roku liczba mieszkańców wynosiła 546[5]. 1 września 1933 weszła w skład nowo utworzonej gromady Rokicie, składającej się ze wsi Rokicie Stare i Rokicie Wójtostwo[6]. 15 marca 1937 gromadę Rokicie podzielono, tworząc z części wsi Rokicie Stare (graniczącej z gruntami miasta Łodzi do ulicy Obywatelskiej) nową gromadę o nazwie Rokicie Nowe[7] (bez związku z wsią Nowe Rokicie, włączoną już w 1923 roku do miasta Ruda Pabianicka[8]).

Podczas II wojny światowej włączona do III Rzeszy. Po wojnie Rokicie Stare powróciło na krótko do powiatu łódzkiego woj. łódzkim, lecz już 13 lutego 1946 włączono je do Łodzi[9].

Zobacz też

Przypisy

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie