Stare Rokicie

Stare Rokicie

Część Łodzi
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Miasto	Łódź
W granicach Łodzi	13 lutego 1946[1]
SIMC	0958200
Populacja (1921) • liczba ludności	546
Położenie na mapie Łodzi Stare Rokicie
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Stare Rokicie
Położenie na mapie województwa łódzkiego Stare Rokicie
51°43′30″N 19°25′51″E/51,724876 19,430901
Portal Polska

Stare Rokicie (dawn. Rokicie Stare) – dawna podłódzka miejscowość, od 1946 osiedle w zachodniej części Łodzi, w dzielnicy Górna. Administracyjnie wchodzi w skład osiedla Rokicie. Rozpościera się w rejonie ulicy Św. Franicszka.

Historia

Rokicie Stare to dawna wieś, od 1867 w gminie Bruss^[2].

18 października 1906 oraz 18 sierpnia 1915 części wsi Rokicie Stare włączono do Łodzi^[3][4].

W okresie międzywojennym należała do powiatu łódzkiego w woj. łódzkim. W 1921 roku liczba mieszkańców wynosiła 546^[5]. 1 września 1933 weszła w skład nowo utworzonej gromady Rokicie, składającej się ze wsi Rokicie Stare i Rokicie Wójtostwo^[6]. 15 marca 1937 gromadę Rokicie podzielono, tworząc z części wsi Rokicie Stare (graniczącej z gruntami miasta Łodzi do ulicy Obywatelskiej) nową gromadę o nazwie Rokicie Nowe^[7] (bez związku z wsią Nowe Rokicie, włączoną już w 1923 roku do miasta Ruda Pabianicka^[8]).

Podczas II wojny światowej włączona do III Rzeszy. Po wojnie Rokicie Stare powróciło na krótko do powiatu łódzkiego woj. łódzkim, lecz już 13 lutego 1946 włączono je do Łodzi^[9].

Zobacz też

• podział administracyjny Łodzi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Rokicie (2) Stare, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 701 .