Starościn (województwo lubelskie)

Starościn
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

lubartowski

Gmina

Kamionka

Liczba ludności (2011)

489[1]

Strefa numeracyjna

81

Kod pocztowy

21-132[2]

Tablice rejestracyjne

LLB

SIMC

0382705

Położenie na mapie gminy Kamionka
Mapa konturowa gminy Kamionka, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Starościn”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Starościn”
Położenie na mapie powiatu lubartowskiego
Mapa konturowa powiatu lubartowskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Starościn”
Ziemia51°24′03″N 22°25′00″E/51,400833 22,416667

Starościnwieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Kamionka[3].

Części miejscowości

Integralne części wsi Starościn[3][4]
SIMCNazwaRodzaj
1020312Koszaryczęść wsi
1020329Krukczęść wsi
1020341Milinczęść wsi
1020364Okrągłeczęść wsi

W czasach Królestwa Polskiego istniała gmina Starościn. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie lubelskim. W 1998 roku wsie Milin, Koszary i Kruk przekształcono w części miejscowości Starościn.

Wieś stanowi sołectwo gminy Kamionka[5].

Milin wymieniany w XIX wieku jako folwark w powiecie lubartowskim[6].

Historia

Pierwsze wzmianki pisane o Starościnie pochodzą z 1459 roku (nazwa Staroszczyn). W tymże 1459 roku w dziale między braćmi Janem, Prandotą, Rafałem i Sięgniewem z Ożarowa, Starościn przypada po połowie Rafałowi i Sięgniewowi. Długosz w okresie 1470-80 jako dziedzica podaje Rafała herbu Rawa (Długosz L.B. t.II s.543).

Do końca wieku XV i w początkach XVI wieś byłą w posiadaniu Ożarowskich.

W roku 1487 dziedzicem był Rafał Ożarowski i jego syn Jan. W roku 1496 dziedzicami byli Jan i Mikołaj Ożarowscy. 1531 odnotowano pobór z części Rafała Ożarowskiego 1 łan (Rejestr Poborowy)[7]. W roku 1533 r. wieś zwana była „Staroszczyce Raffaelis” (Pawiński, Małop., 348).

Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1890, Starościn stanowił wieś folwark i dobra tej nazwy w powiecie lubartowski, gminie Samoklęski, parafii Garbów. We wsi był młyn wodny. Według spisu z roku 1827 roku było tu 27 domów i 139 mieszkańców.

Dobra Starościńskie składały się w 1885 r. z folwarku Starościn wsi: Biadaczka i Milin, osady leśnej Kornelin zwanej też Leśniczówka. Dobra posiadały rozległość 1942 mórg (tj. 1087,52 ha) w tym grunty orne i ogrody stanowiły mórg 811, łąk było mórg 268, pastwisk mórg 6, lasu mórg 774. nieużytki stanowiły 83 morgi. Zabudowania: budynki drewniane 37; płodozmian w uprawach 10. polowy. Las był nieurządzony.
W skład dóbr poprzednio wchodziły: wieś Starościn mająca osad 26 i mórg 503, wieś Biadaczka osad 11, mórg 179, wieś Zofian osad 20, mórg 248.[8]

Zobacz też

Przypisy

  1. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-04-13].
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1201 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. Jednostki pomocnicze gminy Kamionka. Urząd Gminy Kamionka. [dostęp 2016-02-29].
  6. Milin 1(2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 426.
  7. Starościn, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu [online], Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014.
  8. Starościn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 262.

Media użyte na tej stronie