Starszy sierżant
| Aktualne oznaczenie stopnia | |
 naramiennik | |
 kurtka nieprzemakalna | |
| Oznaczenie stopnia 1939 | |
 naramiennik | |
| Oznaczenie stopnia 1920-1938 | |
 naramiennik |
Starszy sierżant – jeden z dziewięciu stopni podoficerskich w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (wyższy od sierżanta, niższy od młodszego chorążego)[1].
Historia
W Wojsku Polskim stopień starszego sierżanta został wprowadzony w roku 1919 roku[2]. Pochodzenie grafiki stopnia starszego sierżanta nie jest udokumentowane. Od 1 lutego 1939 roku obowiązywały zmienione oznaki stopnia starszego sierżanta (równorzędnych)[3]. Stopniami równorzędnymi były stopnie: starszego wachmistrza w kawalerii, żandarmerii i w taborach, starszego ogniomistrza w artylerii, starszego majstra wojskowego[4]. W Marynarce Wojennej stopniowi starszego sierżanta odpowiadał stopień starszego bosmana[5].
W Siłach Zbrojnych PRL żołnierz posiadający stopień starszego sierżanta należał do grupy podoficerów starszych[6].
Oznaczenia stopnia
- Naramiennik obszyty wokół taśmą szerokości 8 mm z wyjątkiem wszycia przy rękawie; na naramiennikach wewnątrz obszycia – znak w kształcie litery „V”. Rozwarcie ramion krokiewki w kierunku guzika naramiennika – pod kątem 60 st; odległość od wszycia rękawa do wierzchołka krokiewki 2 cm, oraz drugi znak w kształcie litery „V”, umieszczony wewnątrz w odstępie 4 mm[7].
- Otok. Zgodnie z przepisami ubiorczymi żołnierzy Wojska Polskiego z 1972 roku starszy sierżant nosił na przodzie otoku czapki garnizonowej haftowaną bajorkiem oznakę w kształcie cyfry rzymskiej lub litery „V” („krokiewka”) skierowaną kątem w dół, o ramionach długości 3,3 cm i szerokości 5 mm, oraz drugi znak w kształcie litery „V”, umieszczony wewnątrz w odstępie 2 mm.
W innych służbach mundurowych
Występuje również w Policji, Służbie Więziennej, Straży Granicznej, Agencji Wywiadu, ABW i BOR. W Państwowej Straży Pożarnej odpowiada mu stopień Starszy ogniomistrz[8].
Naramiennik w Policji
Naramiennik w Służbie Więziennej
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Dz.U. z 2021 r. poz. 372.
- ↑ Laprus 1971 ↓, s. 411.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. nr 15 z 31 grudnia 1938 roku, poz. 175.
- ↑ Dz.U. z 1933 r. nr 20, poz. 132.
- ↑ Dz.U. z 1933 r. nr 12, poz. 85.
- ↑ Podręcznik dowódcy drużyny. s. 66.
- ↑ Przepisy ubiorcze WP 1972 ↓, s. 49-55.
- ↑ Dz.U. z 2010 r. nr 27, poz. 135
Bibliografia
- Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
- Podręcznik dowódcy drużyny; Szkol. 378/69. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.
- Przepis Ubioru Polowego Wojsk Polskich. Warszawa: Zakłady Graficzno-Wydawnicze "Książka", 1919.
- Przepisy ubiorcze żołnierzy Sił Zbrojnych w czasie pokoju; sygn. Mund.–Tab. 3/52. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1952.
- Przepisy ubiorcze żołnierzy Wojska Polskiego; sygn. Mund. 45/71/III. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1972.
Media użyte na tej stronie
Starszy Sierżant Służby Więziennej.
Dystynkcja na kurtkę Wojska Polskiego - starszy sierżant
Naramiennik starszego sierżanta Wojska Polskiego (1925-38).
Naramiennik starszego sierżanta Wojska Polskiego (1938-39).
Autor: Orem (wiki-pl: Orem, commons: Orem), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Pagon naramienny policjanta w stopniu starszego sierżanta.
Naramiennik starszego sierżanta Wojsk Lądowych RP.