Starunia

Starunia
	(c) Водник z rosyjskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
Państwo	Ukraina
Obwód	iwanofrankiwski
Rejon	bohorodczański
Populacja (2001); • liczba ludności	; 1954
Kod pocztowy	77763
	Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego Starunia
	Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Starunia
	48°42′38″N 24°29′29″E/48,710556 24,491389
	Portal Ukraina

Starunia (ukr. Старуня) – wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie bohorodczańskim.

Wieś liczy 1954 mieszkańców.

Wspomniana po raz pierwszy w dokumencie o nadaniu wsi Dragomirowi przez księcia opolskiego w 1378 roku^[2]^[3]. Prywatna wieś szlachecka prawa wołoskiego, położona była w ziemi halickiej województwa ruskiego^[4].

W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Starunia w powiecie nadwórniańskim województwa stanisławowskiego.

Na początku XX w. uruchomiono w Staruni kilka kopalń ozokerytu^[2]. W październiku 1907 na obszarze działającej w Staruni kopalni wosku ziemnego (założonej przez Niemca, Kampego, z Hamburga) odkryto szkielet zwierzęcia^[5]. W 1929 odkryto w pokładach wosku ziemnego (ozokerytu) zachowanego niemal w całości nosorożca włochatego, to unikatowe, jedyne tego typu znalezisko na świecie jest obecnie przechowywane w Krakowskim Muzeum Przyrodniczym. Ogółem w okresie od 1907 do 1932 na terenie wsi znaleziono pozostałości czterech nosorożców i jednego mamuta. Mamut, oraz pierwszy znaleziony nosorożec włochaty po II wojnie światowej wraz z innymi bezcennymi trofeami muzeum zostały zagrabione i pozostały we Lwowie w dawnym polskim Muzeum Przyrodniczym im. Dzieduszyckich (gdzie pierwotnie zostały złożone), znajdują się tam do dnia dzisiejszego (mamut jako główny eksponat).

W Staruni urodził się Omelan Hordynski (ur. 30 sierpnia 1891, zm. w kwietniu–maju 1940) – ukraiński działacz społeczny i polityczny, adwokat, senator V kadencji z województwa stanisławowskiego, członek Ukraińskiej Reprezentacji Parlamentarnej, ofiara zbrodni katyńskiej.

27 lipca 1944 zdobyta przez wojska radzieckie 1 Frontu Ukraińskiego^[6].

Przypisy

↑ Liczby ludności miejscowości obwodu iwanofrankowskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku (ukr.).
↑ ^a ^b Kubiak, H 1994: Starunia – w 85. rocznicę pierwszych odkryć paleontologicznych. Wszechświat, 12: 295-299.
↑ Kubiak 1994 podaje, że wieś nadał Władysław Opolski, jednak książę ten zmarł w XIII w. i nie władał omawianym rejonem, prawdopodobnie chodziło tu o Władysława Opolczyka, który żył w tym czasie i był m.in. ks. halickim
↑ Grzegorz Jawor, Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu, Lublin 2000, s. 81.
↑ Cenne wykopalisko. „Nowości Illustrowane”. Nr 44, s. 2-3, 2 listopada 1907.
↑ ВОВ-60 - Сводки. [dostęp 2009-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-10)].

Linki zewnętrzne

Starunia na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
Starunia, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 267 .

[spis-1] Liczby ludności miejscowości obwodu iwanofrankowskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku (ukr.).

[autonazwa1-2] Kubiak, H 1994: Starunia – w 85. rocznicę pierwszych odkryć paleontologicznych. Wszechświat, 12: 295-299.

[3] Kubiak 1994 podaje, że wieś nadał Władysław Opolski, jednak książę ten zmarł w XIII w. i nie władał omawianym rejonem, prawdopodobnie chodziło tu o Władysława Opolczyka, który żył w tym czasie i był m.in. ks. halickim

[4] Grzegorz Jawor, Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu, Lublin 2000, s. 81.

[5] Cenne wykopalisko. „Nowości Illustrowane”. Nr 44, s. 2-3, 2 listopada 1907.

[6] ВОВ-60 - Сводки. [dostęp 2009-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-10)].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Starunia

Przypisy

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie