Starzec Fuchsa

Starzec Fuchsa
	(c) I, Selso, CC-BY-SA-3.0
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	astrowce
Rodzina	astrowate
Podrodzina	Asteroideae
Rodzaj	starzec
Gatunek	starzec Fuchsa
	Nazwa systematyczna
	Senecio fuchsii C. C. Gmel.; Fl. Bad. iii. 444
Synonimy
	Senecio nemorensis L.; Senecio ovatus (G.. M. et Schreb.) Willd.; Senecio nemorensis subsp. fuchsii (C.C. Gmelin) Čelak.;
	Senecio nemorensis L.; Senecio ovatus (G.. M. et Schreb.) Willd.; Senecio nemorensis subsp. fuchsii (C.C. Gmelin) Čelak.;

Starzec Fuchsa, s. jajowaty (Senecio fuchsi C.C. Gmel.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. W Polsce występuje pospolicie w Karpatach i Sudetach, na niżu spotkać go można (rzadko) na Śląsku, Wyżynie Małopolskiej, Wyżynie Lubelskiej i w Kotlinie Sandomierskiej.

Morfologia

Łodyga: Wzniesiona, naga, górą rozgałęziona, do 1,5 m wysokości. W dolnej części czerwonobrunatno wybarwiona. Cała łodyga aż po kwiatostan jest gęsto ulistniona. Pod ziemią roślina posiada pionowe kłącze.
Liście: Nagie, podłużnie lancetowate, ostre, piłkowanoząbkowane, zwężone w wyraźny, nieoskrzydlony ogonek. Ząbki liści są proste i niezagięte na szczycie. Środkowe i górne liście o zwężających się nasadach, zbiegających w bardzo wąsko oskrzydlony ogonek. Górne liście niewiele tylko mniejsze od dolnych, natomiast podsadki znacznie różnią się kształtem i wielkością.
Kwiaty: Koszyczki kwiatowe o średnicy 18-25 mm, zebrane w parasolowaty podbaldach. Walcowata i jednorzędowa okrywa koszyczków o długości 6-8 mm składa się zazwyczaj z ośmiu, nagich, lub rzadko gruczołowatych listków. U podstawy koszyczków znajdują się dodatkowe, skrętolegle ustawione listki. Na dnie koszyczków plewinki. Kwiaty siarkowożółte. Brzeżnych kwiatów języczkowych od 5-8.
Owoc: Nagi z puchem kielichowym w postaci włosków.
Gatunki podobne: Gatunek bardzo podobny do starca gajowego. Przez Linneusza nieodróżniany od niego, przez niektórych botaników uważany za jego podgatunek.

Rozwój: bylina, hemikryptofit. Kwiaty kwitną od lipca do września, zapylane są przez muchówki, lub dochodzi do samozapylenia.
Siedlisko: rośnie w lasach, zrębach, nad potokami. Jest częstym składnikiem ziołorośli wysokogórskich. W górach występuje po piętro alpejskie.
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Senecionetum fuchsii^[3].
Liczba chromosomów 2n= 40.

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
↑ Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN 83-01-14439-4

Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.