Starzec błotny

Starzec błotny
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	astrowce
Rodzina	astrowate
Podrodzina	Asteroideae
Rodzaj	starzec
Gatunek	starzec błotny
	Nazwa systematyczna
	Senecio congestus (R. Br.) DC.; Prodr. 6:363. 1838
	Zasięg

Starzec błotny (Senecio congestus (R. Br.) DC., według innych ujęć Tephroseris palustris (L.) Rchb.^[3]) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje na północy Azji, Europy oraz Ameryki Północnej. W Polsce rzadki gatunek rodzimy, występuje głównie na północy kraju.

Nazewnictwo

Według nowszych ujęć taksonomicznych jest to synonim gatunku Tephroseris palustris (L.) Rchb. Fl. saxon. 146. 1842^[4].
Synonimy^[4]: Cineraria congesta R. Br., Othonna palustris L., Senecio congestus (R. Br.) DC., Senecio palustris (L.) Hook., Senecio tubicaulis Mansf.

Morfologia

Kwitnący pęd

(c) GerardM at nl.wikipedia, CC-BY-SA-3.0

Łodyga: Wzniesiona, dęta, dość gruba, szerokości 1–4 cm, górą rozgałęziona, żeberkowana, pokryta gruczołowatymi, lepkimi włoskami, wysokości (20)30-100(200) cm, gęsto ulistniona.
Liście: Liście łodygowe siedzące, całobrzegie lub niewyraźnie ząbkowane. Liście różyczkowe podługowato lancetowate, najczęściej wyraźnie, głęboko wcinane, orzęsione, obumierają przed kwitnieniem.
Kwiaty: Zebrane w koszyczki kwiatowe o średnicy 20–30 mm, umieszczone na orzęsionych szypułkach, zebrane w parasolowaty podbaldach. Kwiaty brzeżne języczkowate, jasnożółte, płonne lub żeńskie. Kwiaty środkowe rurkowate. Listki okrywy koszyczka równowąskie, zaostrzone, długości 8–11 mm. Puch kielichowy (pappus) w postaci białych lub żółtawych, pojedynczych włosków. Korona kwiatów języczkowatych długości ok. 10 mm, szerokości 2–4 mm.
Owoc: Skrzydlasto żeberkowana niełupka o długości 2–4 mm z pappusem w postaci włosków.

Biologia i ekologia

Roślina dwuletnia, hemikryptofit. Kwitnie w Polsce od maja do lipca. Występuje w miejscach wilgotnych, na brzegach wód, podmokłych łąkach oraz torfowiskach niskich. Liczba chromosomów 2n= 48.

Zagrożenia i ochrona

Umieszczony na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)^[5].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
↑ Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.
↑ ^a ^b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

Bibliografia

Stanisław Kłosowski, Grzogorz Kłosowski: Rośliny wodne i bagienne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2006. ISBN 978-83-7073-248-6.
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).

[3] Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.

[grin-4] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].

[5] Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne