Statyczna próba ściskania
Statyczna próba ściskania – metoda badań wytrzymałościowych materiałów konstrukcyjnych.
Badanie polega na osiowym ściskaniu znormalizowanej próbki ze stałą szybkością. Próbką jest odpowiednio przygotowany okrągły pręt o stosunku długości do średnicy, uniemożliwiającym wyboczenie w trakcie badania. Próbę przeprowadza się na uniwersalnej maszynie wytrzymałościowej. W czasie próby rejestruje się zależność siły ściskającej od skrócenia próbki. Gotowy wykres, będący wynikiem takiego pomiaru, jest przedstawiony jako nominalne naprężenie w funkcji nominalnego odkształcenia Nominalne naprężenie jest to stosunek przyłożonej siły ściskającej do pola przekroju początkowego Skrócenie nominalne to stosunek bezwzględnego skrócenia do długości początkowej
Na podstawie statycznej próby ściskania wyznacza się:
- umowną granicę sprężystości
- umowną granicę plastyczności lub wyraźną granicę plastyczności
- wytrzymałość na ściskanie
- moduł sprężystości wzdłużnej przy ściskaniu.
Sposób przeprowadzania badania zależy od badanego materiału. Informacje na ten temat można znaleźć w normach PN-EN 12290, PN-EN ISO 604, PN-EN ISO 7500-1, PN-EN 24506, PN-H-83119, PN-D-04102, PN-D-04229, PN-D-04115 i PN-H-04320.
Zobacz też
- ekstensometr
- krzywa naprężenia
- pomiar twardości
- statyczna próba rozciągania
- statyczna próba skręcania
- statyczna próba zginania
Bibliografia
- Statyczna próba ściskania (pol.). [dostęp 2011-07-21].
- Stefan Sawiak: Cwiczenie 2: Statyczna próba sciskania metali. [dostęp 2011-07-21].