Statyczny model Wszechświata

Statyczny model Wszechświata – model kosmologiczny, według którego Wszechświat miałby trwać w stałym, niezmienionym stanie tj. miałby nie podlegać ekspansji.

Wykorzystanie statycznego modelu Wszechświata

Ów model kosmologiczny został wykorzystany przez Alberta Einsteina w ogólnej teorii względności przez zastosowanie w niej stałej kosmologicznej, jednak odkrycie w 1929 prawa Hubble'a odrzuciło tezę, jakoby taki model miałby się odnosić do naszego Wszechświata^[1]. Statyczny i nieskończenie duży wszechświat został zaproponowany po raz pierwszy przez Thomasa Diggesa w XVI wieku.

Zobacz też

• stała Hubble'a
• kosmologia obserwacyjna

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Trautman: Względności teoria. W: Wielka encyklopedia powszechna PWN. Wyd. I. T. 12. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1969, s. 585–586.

Linki zewnętrzne

• Dzisiejszy obraz Wszechświata

Kosmologia fizyczna Wszechświat chronologia kształt rozmiar wiek Wielki Wybuch Wczesny Wszechświat Inflacja Nukleosynteza Promieniowania tła grawitacyjne mikrofalowe neutrinowe Rozszerzający się Wszechświat ekspansja przestrzeni metryka FLRW poczerwienienie prawo Hubble’a-Lemaître’a równania Friedmana Powstawanie struktur wielka grupa kwazarów kształt Wszechświata powstawanie galaktyk powstawanie struktur rejonizacja struktury wielkoskalowe Przyszłość Wszechświata ostateczny los Wszechświata śmierć cieplna Wszechświata Wielki Kolaps Wielkie Rozdarcie Wszechświat Friedmana Składowe ciemna energia ciemna materia model Λ-CDM Eksperymenty 2dF BOOMERanG COBE Illustris Planck SDSS WiggleZ WMAP Znani uczeni Aaronson Alfvén Alpher Bharadwaj de Sitter Dicke Ehlers Einstein Ellis Friedman Gamow Guth Hawking Hubble Lemaître Mather Penrose Penzias Rubin Schmidt Smoot Suntzeff Suniajew Tolman Wilson Zeldowicz i inni...