Stawyszcze

Stawyszcze
	; Dwór
	Herb
Państwo	Ukraina
Obwód	kijowski
Rejon	białocerkiewski
Populacja (2018); • liczba ludności	; 6496
Kod pocztowy	09400–09402
	Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego Stawyszcze
	Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Stawyszcze
	49°23′29″N 30°11′30″E/49,391389 30,191667
	Portal Ukraina

Stawyszcze (ukr. Ставище; pol. Stawiszcze^[1]) − osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, w rejonie białocerkiewskim. Do 2020 roku siedziba władz rejonu stawyszczenskiego. Leży na Wyżynie Naddnieprzańskiej, nad rzeką Tykicz Gniły. W 2018 roku liczyło ok. 6,5 tys. mieszkańców^[2].

Historia

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1622. W 1664 i 1665 r. w miejscowości trwały walki pomiędzy wojskami koronnymi a kozakami, zakończona pacyfikacją miasteczka.

Siedziba dawnej gminy Stawiszcze(ukr.) w powiecie taraszczańskim Gubernia kijowska.

W 1959 liczyło 4626 mieszkańców^[3].

W 1989 liczyło 8067 mieszkańców^[4].

W 2013 liczyło 6928 mieszkańców^[5].

Zamek, dwór

zamek wybudowany przez podstarostę Rokosza z palisadą i fosą.
dwór wybudowany za czasów Władysława Branickiego i jego żony Julii z Potockich. Środkowa najstarsza część byłą parterowa natomiast skrzydła połączona krytymi galeriami piętrowe^[6]. Wewnątrz: chińska porcelana, srebrny serwis na 120 osób, tureckie meble, obrazy szkoły Rubensa i niemieckich mistrzów, pozłacane żyrandole i kandelabry^[7]. Rozgromiony przez bandy chłopskie w grudniu 1917^[8]

Urodzeni

W miejscowości tej urodził się Edmund Berezowski.

Przypisy

↑ Stawiszcze (2) n. Tykiczem Gniłym, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 297 .
↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.40
↑ Всесоюзная перепись населения 1959 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
↑ Чисельність наявного населёння України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.69
↑ Antoni Urbański Memento kresowe, Warszawa, 1929, s. 83
↑ Kijowszczyzna – tutaj też mieszkali znani Polacy. [dostęp 2016-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-23)].
↑ Maria Dunin-Kozicka, Burza od Wschodu. Wspomnienia z Kijowszczyzny, Volumen, Warszawa 1990, str. 52

Linki zewnętrzne

Lubomir, podobno dawne nazwisko miasta Stawiszcz w powiecie taraszczańskim., [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 444 .
Fotografie Stawyszcza. panoramio.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-04)].
Przewodnik

[1] Stawiszcze (2) n. Tykiczem Gniłym, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 297 .

[2] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.40

[3] Всесоюзная перепись населения 1959 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу

[4] Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу

[5] Чисельність наявного населёння України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.69

[6] Antoni Urbański Memento kresowe, Warszawa, 1929, s. 83

[7] Kijowszczyzna – tutaj też mieszkali znani Polacy. [dostęp 2016-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-23)].

[8] Maria Dunin-Kozicka, Burza od Wschodu. Wspomnienia z Kijowszczyzny, Volumen, Warszawa 1990, str. 52

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne