Stefan Łomnicki

Stefan Edward Łomnicki

kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	18 marca 1898 Leszczków
Data i miejsce śmierci	kwiecień 1940 Charków
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier, Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Legion Wschodni 3 Pułk Piechoty Legionów Polskich 6 Pułk Piechoty Legionów Polskich 24 Pułk Piechoty Brygada KOP „Wołyń” 68 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa Bitwa o Lwów (1918–1919) wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Stefan Edward Łomnicki (ur. 18 marca 1898 w Leszczkowie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Virtuti Militari, osadnik wojskowy, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Stefan Edward Łomnicki urodził się 18 marca 1898 roku w Leszczkowie, w powiecie sokalskim, w rodzinie Stanisława i Stefanii z Lewandowskich.

Od 1913 roku był członkiem „Sokoła”. W sierpniu 1914 roku wstąpił do Legionu Wschodniego. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 3 pułku piechoty Legionów Polskich. 22 lutego 1915 roku został ranny. Przebywał w szpitalu, a następnie w Domu Rekonwalescentów w Kamieńsku. W lipcu 1915 roku został przydzielony do 6 pułku piechoty Legionów Polskich. Latem 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, został wcielony cesarskiej i królewskiej armii.

Po odzyskaniu niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Ukończył szkołę oficerską. Walczył w obronie Lwowa oraz wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 24 pułku piechoty.

W 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1652. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Jako były oficer zawodowy został zatrzymany w służbie czynnej, w 24 pułku piechoty w Łucku^[1]. Ukończył Centralną Szkołę Strzelań w Toruniu. 15 maja 1930 roku został powołany do służby czynnej i przemianowany na oficera zawodowego w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1919 roku i 38. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[2]. W 1931 roku został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku w korpusie oficerów piechoty. 26 marca 1931 roku otrzymał przeniesienie do Korpusu Ochrony Pogranicza^[3]. Służył w Brygadzie KOP „Wołyń”. 3 sierpnia 1931 roku został przeniesiony do 68 pułku piechoty we Wrześni^[4]. Z dniem 31 maja 1932 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[5]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łuck. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr II. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[6]. Po zakończeniu służby jako osadnik wojskowy osiadł na kresach wschodnich.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora^[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (nr 680)
• Krzyż Niepodległości - 12 maja 1931^[8]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy"
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Odznaka za Rany i Kontuzje

Zobacz też

• Generałowie i admirałowie II Rzeczypospolitej
• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• Zbrodnia katyńska

Przypisy

Bibliografia

• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
• Rocznik Oficerski 1924. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1924. [dostęp 2016-06-11].
• Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2, s. 312.
• Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 195, 503;
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Stefan Łomnicki, Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918, Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku [1].
• Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.