Stefan Śledziński
 major kapelmistrz | |
| Data i miejsce urodzenia | 8 sierpnia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 19 czerwca 1986 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych |
| Stanowiska | kapelmistrz pułku |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Późniejsza praca | dyrygent Filharmonii Bałtyckiej, wykładowca uniwersytecki |
| Odznaczenia | |
    _4r_BAR.svg){kind=small}     | |
.JPG)
Stefan Śledziński-Lidzki[1] ps. „Lidzki”, „Orzechowski” (ur. 8 sierpnia 1897 w Żytomierzu, zm. 19 czerwca 1986 w Warszawie) – polski muzykolog i pedagog, major kapelmistrz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Stefan Śledziński urodził się 8 sierpnia 1897 roku w Żytomierzu. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Legionów Polskich, używając pseudonimu „Lidzki”. Kształcił się w Liceum Muzycznym Lucjana Marczewskiego w Warszawie. W latach 1916–1921 studiował filologię polską i historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, od 1922 kompozycję u Romana Statkowskiego i dyrygenturę pod kierunkiem Henryka Melcera w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie (dyplom w 1924)[2].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1922 roku i 1672. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. W 1923 roku pełnił służbę w Departamencie I Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisku kierownika referatu, pozostając oficerem nadetatowym 63 pułku piechoty w Toruniu[4]. Z dniem 1 marca 1925 roku został przydzielony do macierzystego pułku[5], a w kwietniu tego roku przeniesiony do 1 pułku piechoty Legionów w Wilnie[6]. 2 kwietnia 1929 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa kapelmistrzów[7]. Był kapelmistrzem orkiestry 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie[8]. We wrześniu 1935 został przeniesiony w stan spoczynku. Po odejściu z wojska w 1934 roku został kierownikiem działu muzycznego na Wydziale Sztuki Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.
W czasie powstania warszawskiego pełnił służbę w sztabie Obwodu I Śródmieście AK posługując się pseudonimem „Orzechowski”[2].
Profesor przedwojennego Konserwatorium Warszawskiego, a po wojnie m.in. dyrygent Filharmonii Bałtyckiej, wykładowca Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie i Akademii Muzycznej w Gdańsku[9]. Główny redaktor Małej Encyklopedii Muzyki (I wyd. 1968).
Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 206-3-12)[10].
Ordery i odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1983)
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6645
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1960)
- Krzyż Niepodległości (13 kwietnia 1931)[11]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[12]
- Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984)[13]
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1979)
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1967)
Nagrody
- Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1966, 1969[14], 1974)
- Nagroda Związku Kompozytorów Polskich (1974)
- Nagroda m. st. Warszawy (1980)
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 19 lutego 1924 roku, s. 73, Prezydent RP rozporządzeniem z 14 lutego 1924 roku zezwolił kpt. Stefanowi Śledzińskiemu na przybranie nazwiska „Lidzki” do nazwiska rodowego „Śledziński”.
- ↑ a b Powstańcze Biogramy - Stefan Śledziński-Lidzki, www.1944.pl [dostęp 2021-03-15] (pol.).
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 66.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 16, 305, 419.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 6 marca 1925 roku, s. 132.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 9 kwietnia 1925 roku, s. 193.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 106.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 387, 566.
- ↑ Sylwetka w portalu Polmic
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Wacław Rojek, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-05-15].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi na polu wyszkolenia orkiestr wojskowych”.
- ↑ Uznanie dla twórców kultury [w:] Trybuna Robotnicza, nr 170, 19 lipca 1984, s. 1–2.
- ↑ Dziennik Polski, r. XXV, nr 169 (7905), s. 3.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
| Rektorzy Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej |
|
|---|---|
| Rektorzy Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki |
|
|
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Autor: Ὄνειροι, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zasłużony Działacz Kultury – odznaka
Autor: Nlkalwien, Licencja: CC BY-SA 3.0
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku. / Dawne koszary.
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie. Wejście główne
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób muzykologa Stefana Śledzińskiego na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Baretka: Medal 40-lecia Polski Ludowej