Stefan Bagiński (1892–1969)

Stefan Bagiński
Ilustracja
Stefan Bagiński na fotografii Ignacego Płażewskiego
Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia 1892
Warszawa

Data i miejsce śmierci

26 października 1969
Łódź

Profesor nauk medycznych
Alma Mater

Uniwersytet w Kijowie

Doktorat

1924

Habilitacja

1929

Profesura

1949

Polska Akademia Umiejętności
Status

członek krajowy

Uczelnia

Uniwersytet Wileński
Akademia Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie
Uniwersytet Łódzki
Akademia Medyczna w Łodzi

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”

Stefan Bagiński (ur. 30 sierpnia 1892 w Warszawie[1], zm. 26 października 1969 w Łodzi) – polski lekarz, histolog i embriolog.

Życiorys

W roku 1900 mając 8 lat wyjechał z rodzicami do Baku. Ukończył tam szkołę średnią[1]. Następnie kształcił się na lekarza, by w roku 1916 uzyskać dyplom z odznaczeniem (cum maxima laude) na Uniwersytecie Kijowskim. Po trzech latach pracy powrócił do Warszawy, by w roku 1920 dostać powołanie do wojska, gdzie jako lekarz służył w Wilnie. Będąc w Wilnie został asystentem Jerzego Alexandrowicza w Zakładzie Histologii na Uniwersytecie Stefana Batorego. Stopień naukowy doktora medycyny uzyskał w roku 1924 za pracę Badania doświadczalne nad ciałami tłuszczowatymi w nadnerczach zwierząt ssących.

W roku 1926 został wydelegowany jako stypendysta rządu francuskiego do Lyonu, gdzie zapoznał się z metodami histochemicznymi, następnie w 1927 kształcił się dalej pod kierunkiem prof. Eugène'a Gleya w Stacji Morskiej w Banyuls-sur-Mer. Za pracę O komórkach barwikowych w szyszynce zwierząt ssących i ludzi: ich morfologja, histochemja i znaczenie uzyskał w roku 1929 naukowy stopień docenta na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie.

Lata 1937–1939 to okres, kiedy to po odejściu Jerzego Alexandrowicza objął kierownictwo nad katedrą histologii w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie.

W okresie II wojny światowej, w latach 1940–1941 oraz w roku 1945 pracował w Instytucie Przeciwgruźliczym w Wilnie na stanowisku kierownika tegoż Instytutu.

Po wojnie w roku 1945 objął funkcję kierowniczą w katedrze Histologii i Embriologii na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Łódzkiego. Tam też w roku 1946 uzyskał stopień profesora nadzwyczajnego, a w roku 1949 tytuł prof. zwyczajnego. W latach 1950–1962 kierował katedrą Histologii i Embriologii w Akademii Medycznej w Łodzi. Pod jego kierunkiem stopnie doktora medycyny uzyskało 7 osób, a 2 – tytuł docenta histologii i embriologii.

Członek PAU, od roku 1949. Członek honorowy L'Association des Anatomistes. Członek (i wiceprzewodniczący) Łódzkiego Towarzystwa Naukowego. Był przewodniczącym łódzkiego oddziału Towarzystwa Świadomego Macierzyństwa[2]. Działał w Stronnictwie Demokratycznym jako przewodniczący Wojewódzkiego Komitetu w Łodzi.

Żonaty, miał córkę. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Łodzi.

Ordery i odznaczenia

Prace naukowe

  • Influence de la resection du nerf vague sur la lipoidogenèse des capsules surrenales (1926)
  • Sur la detection histochimique de l'adrenaline (1928)
  • O histochemicznym wykrywaniu niektórych kationów (1930)
  • Podstawy histologii (1948/1956)
  • Kambium tkankowe a powstawanie nowotworów (1954)
  • Kambium tkankowe. Histogeneza i morfologia (1957)
  • Biologia kambium tkankowego (1958)
  • Morfologia neurogleju mózgowia ośmiornicy rodzaju Eledone (1962)
  • Krajowe rośliny trujące (1963) (wspólnie z Jakubem Mowszowiczem).
  • Histofizjologia neurogleju (1964)
  • Zarys embriologii człowieka(1965/1969)
  • Technika mikroskopowa (1965/1969)
  • Krajowe rośliny lecznicze (1966)
  • Précis de la Théorie du „Cambium du Tissu Animal" (1966)
  • Histofizjologiczne badania gruczołu zwoju gwiaździstego głowonogów rodziny Eledone (1968)

Przypisy

  1. ↑ a b Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 19.
  2. ↑ „Dziennik Łódzki”, nr 257 z 29 października 1969, s. 4.
  3. ↑ M.P. z 1950 r. nr 85, poz. 1021 „za zasługi w pracy zawodowej”.
  4. ↑ M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Ignacy Płażewski, prof. dr Stefan Bagiński w laboratorium, I-4714-1.cropped.jpg
Autor: Ignacy Płażewski , Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Fotografia Ignacego Płażewskiego przedstawiająca dra Stefana Bagińskiego w laboratorium podczas pracy. Urodzony w 1892 r., dyplom lekarski uzyskał w 1916 r. na Uniwersytecie Kijowskim. Przed II wojną światową pracował i kształcił się między innymi w Wilnie i Lwowie. W 1945 r. przybył do Łodzi. Początkowo związany z Uniwersytetem Łódzkim, uzyskał na nim tytuły profesora nadzwyczajnego w 1946 r. i zwyczajnego w 1949 r. Następnie związał się z Akademią Medyczną (ob. Uniwersytet Medyczny), gdzie kierował Katedrą Histologii i Embriologii w latach 1950-1962.
Odznaka „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”.png
Autor: Kolekcjoner – msgt, Licencja: CC BY-SA 2.0
Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”