Stefan Balicki (metalurg)
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: materiałoznawstwo | |
| Alma Mater | |
| Profesura | 1975 |
| Odznaczenia | |
 | |
Stefan Ludwik Balicki (ur. 2 września 1913 w Tuchowie, zm. w 1993) – polski metalurg, profesor.
W 1935 roku ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie. W tym samym roku podjął pracę w tejże uczelni, a w roku 1938 rozpoczął pracę w przemyśle zbrojeniowym w Starachowicach. Od 1945 roku współuczestniczył w uruchamianiu przemysłu hutniczego, a w 1948 roku podjął pracę w Hutniczym Instytucie Badawczym, późniejszym Instytucie Metalurgii w Gliwicach. Od 1952 roku pracował w Instytucie Metali Nieżelaznych w Gliwicach, gdzie od 1959 roku pełnił funkcję zastępcy dyrektora. W 1957 roku rozpoczął pracę nauczyciela akademickiego w Politechnice Częstochowskiej.
W 1968 roku uzyskał tytuł profesora, a profesorem zwyczajnym został w 1975 roku. Do Filii Politechniki Łódzkiej w Bielsku-Białej przeniósł się w 1976 roku. Zorganizował i wyposażył Zespół Materiałoznawstwa w Instytucie Mechaniczno-Konstrukcyjnym na Wydziale Budowy Maszyn.
Miał wielkie osiągnięcia w rozwoju technologii metali nieżelaznych, uzyskał 10 patentów i doprowadził do ponad 200 wdrożeń w przemyśle. Jest autorem 7 monografii, ponad 150 publikacji i 180 opracowań naukowo-badawczych. W 1983 roku przeszedł na emeryturę.
Był odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[1].
Przypisy
- ↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 32–33. ISBN 83-223-2073-6.
Bibliografia
- Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 15.
Linki zewnętrzne
- Prof. zw. mgr inż. Stefan Balicki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2015-02-09].
