Stefan Belina-Skupiewski

Stefan Belina-Skupiewski
Ilustracja
Portret w gmachu Opery Śląskiej w Bytomiu
Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1885
Kijów, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

2 sierpnia 1962
Gdańsk, Polska

Typ głosu

tenor

Zawód

śpiewak, pedagog

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Grób Stefana Beliny-Skupiewskiego na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku

Stefan Belina-Skupiewski (ur. 23 lipca 1885 w Kijowie, zm. 2 sierpnia 1962 w Gdańsku) – polski śpiewak (tenor), pedagog.

Życiorys

Urodził się w rodzinie inż. Bronisława Skupiewskiego h. Belina i Stanisławy z Kruszyńskich. W okresie gimnazjalnym uczył się gry na fortepianie w kijowskiej szkole muzycznej pani Leśniewicz-Nosowej. Po zdaniu egzaminów maturalnych rozpoczął studia w Instytucie Dróg i Komunikacji w Petersburgu, w 1909 ukończył Politechnikę w Karlsruhe. Równocześnie uczył się gry na fortepianie i śpie­wu. Studia wokalne odbywał w Kijowie, następnie u prof. Jakoba Stückgolda w Karlsruhe, wreszcie u śpiewaka Antona Fuchsa i dyrygenta Felixa J. Mottla w Monachium. W 1908 debiutował w Stadttheater w St. Gallen w Szwajcarii w ba­rytonowej partii Tonia w Pajacach[1] Leoncavalla. W latach 1908–1928 był znanym europejskim wykonawcą operowym, śpiewał m.in. w 1923 partię Tristana w Tristanie i Izoldzie Wagnera w mediolańskiej La Scali pod dyrekcją Arturo Toscaniniego.

W 1928 zrezygnował z kariery scenicznej, osiadł w Warszawie i poświęcił się pracy pedagogicznej. Uczył śpiewu m.in. w konserwatoriach w Warszawie, Łodzi i Katowicach.

W latach 1946–1953 był dyrektorem artystycznym Państwowej Opery Śląskiej w Bytomiu, od 1 lipca 1953 kierownikiem wokalnym Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. Od 1954 uczył także w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie. W 1958 otrzymał nagrodę muzyczną miasta Gdańska. Został wyróżniony Nagrodą Państwową.

Dwukrotnie żonaty. Od 29 kwietnia 1948 był mę­żem śpiewaczki Heleny Ivoni-Nita (1887–1961)[2][3].

Pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon IV kwatera TAR II/2/71)[4].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Stefan Belina Skupiewski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2022-01-04].
  2. ↑ Helena Ivoni-Nita, Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-01-04].
  3. ↑ Helena Skupiewska, cmentarze-gdanskie.pl [dostęp 2022-01-04].
  4. ↑ Stefan Skupiewski. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-01-15].
  5. ↑ M.P. z 1955 r. nr 23, poz. 334 „za zasługi w dziedzinie sztuki teatralnej i w pracy zawodowej”.
  6. ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  7. ↑ M.P. z 1939 r. nr 149, poz. 353 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.

Bibliografia

  • Encyklopedia muzyczna PWM. Część biograficzna, tom I, Kraków 1979.
  • Pół wieku Opery Śląskiej. Księga jubileuszowa Teatru z lat 1945–2000, pod red. i w oprac. Tadeusza Kijonki, Bytom 2001.

Media użyte na tej stronie

Grób Stefana Beliny-Skupiewskiego.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób śpiewaka Stefana Beliny-Skupiewskiego (1885-1962) na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku
Skupiewski.jpg
Autor: operomania, Licencja: CC BY-SA 4.0
Stefan Belina-Skupiewski - dyrektor artystyczny Opery Śląskiej w latach 1946-1953