Stefan Bolesław Poradowski

Stefan Bolesław Poradowski

Stefan Poradowski, ok. 1935
Data i miejsce urodzenia	16 sierpnia 1902 Włocławek, Polska
Data i miejsce śmierci	9 lipca 1967 Poznań
Zawód	muzyk, dyrygent, pedagog
Odznaczenia

Trumna z prochami Stefana Bolesława Poradowskiego w Krypcie Zasłużonych Wielkopolan

Stefan Bolesław Poradowski (ur. 16 sierpnia 1902 we Włocławku, zm. 9 lipca 1967 w Poznaniu) – polski kompozytor, teoretyk muzyki, dyrygent i pedagog.

Życiorys

Syn Walentego i Heleny z Mrozińskich. Wykształcenie muzyczne zdobywał we Włocławku u Pawła Bojakowskiego, następnie w Konserwatorium Muzycznym Winterfelda w Bydgoszczy. W latach 1922–1926 studiował w Poznaniu w Państwowym Konserwatorium Muzycznym (w klasie kompozycji i teorii Henryka Opieńskiego oraz na Uniwersytecie (prawo i muzykologia). Uzupełniające studia kompozytorskie odbył w Berlinie u Emila Reznička. Pracował jako nauczyciel gry skrzypcowej i przedmiotów teoretycznych w Poznaniu i Lesznie, a w 1930 roku został profesorem teorii specjalnej i kompozycji oraz kierownikiem orkiestry kameralnej w poznańskim konserwatorium. Przed wojną wykładał ponadto w Miejskim Konserwatorium Muzycznym w Bydgoszczy (1935–1939), dyrygował orkiestrą kameralną Towarzystwa Muzycznego i chórem „Harmonia” w Poznaniu (1930–1939) oraz prowadził działalność recenzencką. W 1939 roku został aresztowany przez Niemców, a następnie wywieziony do Opatowa, gdzie pracował jako organista i dyrygent chórów.

Od 1945 roku objął ponownie klasę teorii specjalnej i kompozycji w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu, gdzie pełnił między innymi funkcje prorektora i dziekana Wydziału Kompozycji, Teorii i Dyrygentury. W 1958 roku został profesorem nadzwyczajnym. Równocześnie prowadził klasę kompozycji w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu (od 1955 roku), omawiał programy koncertowe Filharmonii Poznańskiej (1946–1956), współorganizował ogólnopolskie festiwale i konkursy. Był też znanym artystą fotografikiem, długoletnim prezesem poznańskiego oddziału Związku Polskich Artystów Fotografików. Był nauczycielem m.in. Jadwigi Szajny-Lewandowskiej^[1].

Napisał wiele podręczników z zakresu teorii muzyki, w tym Nauka harmonii (1931), Instrumenty muzyczne (1938), Diatoniczne modulacje harmoniczne (1939), O fudze (1962), Akustyka dla muzyków (1964), Sztuka pisania kanonów (1965).

Jego twórczość obejmuje ponad 130 utworów, między innymi:

• Muzyka symfoniczna
  • Symfonie (I - VIII)
  • poemat symfoniczny Ratusz poznański op. 52 nr 1
  • suity na tematy ludowe: Dyngus kujawski i Sceny weselne
  • Koncert skrzypcowy op. 70
  • Koncert kontrabasowy op. 26
  • Koncert na flet, harfę i smyczki op. 59 nr 1

• Muzyka kameralna
  • Suita antyczna na orkiestrę smyczkową op. 6
  • kwartety smyczkowe
  • tria smyczkowe

• Instrumentalne utwory solowe
  • fortepianowe:
    • Preludium i fuga op. 8 nr 1
    • Sonata Wspomnienia op. 41
    • Sonatina klasyczna nr I i II
  • skrzypcowe:
    • Sonata op. 5
    • Nokturn op. 57
  • Mazurek na altówkę op. 24
  • Romans na kontrabas
  • Preludium na organy

• Utwory sceniczne
  • Opera Płomienie op. 66 nr 1

• Muzyka wokalna
  • Kantaty: Tryumf, Pieśń o wiośnie, Koń Światowida, Rapsod poznański, Pieśń o Wiśle
  • Oratorium Odkupienie
  • utwory chóralne na chór mieszany i chór męski

• Pieśni solowe
  • Zaloty
  • Lament Matki Boskiej
  • Pieśń o nocy
  • Pieśń loretańska

Żoną kompozytora była Wanda Lewandowska, córka drogisty Ludwika Lewandowskiego.

Zmarł 9 lipca 1967 roku w Poznaniu i został pochowany na cmentarzu dębieckim. W 1969 roku jego trumnę przeniesiono do Krypty Zasłużonych Wielkopolan w podziemiach Kościoła św. Wojciecha w Poznaniu.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1964)
• Złoty Krzyż Zasługi (19 lipca 1955)^[2]
• Srebrny Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)^[3]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (28 lutego 1955)^[4]
• Odznaka Honorowa Miasta Poznania (1964)

Nagrody

• Nagroda Artystyczna Miasta Poznania (1947)

• Nagroda I stopnia Ministerstwa Kultury i Sztuki (1966)

Przypisy

Bibliografia

• Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski [red.]: Wielkopolski słownik biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 583–584. ISBN 83-01-02722-3.
• Stefan Bolesław Poradowski. polmic.pl. [dostęp 2012-06-20]. (pol.).
• Stefan Bolesław Poradowski w serwisie Culture.pl