Stefan Duba-Dębski

Stefan Dębski (Stefan Duba-Dębski, pierwotne nazwisko Stefan Duba, ur. 19 czerwca 1914 w Krakowie, zm. 10 stycznia 1977[1]), polski tłumacz literatury pięknej z języka czeskiego i słowackiego, felietonista i dziennikarz.

Syna Antoniego Duby i Stanisławy Randa. Przed II wojną światową asystent w Państwowej Wyższej Szkole Górniczej w Katowicach. W sierpniu 1939 r. poślubił Helenę Gruszczyńską (1913-1988), późniejszą tłumaczkę literatury z języka czeskiego. 5 grudnia 1940 r. urodziła się ich córka, Agnieszka Barbara (także późniejsza tłumaczka literatury pięknej). W okresie okupacji utrzymywał się z handlu. Po wojnie studiował filologię słowiańską i filozofię na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (mgr filozofii). W latach 1945-1947 urzędnik attachatu prasowo-kulturalnego ówczesnego poselstwa RP w Czechosłowacji.

Debiutował na łamach "Twórczości" w maju 1947 r. Artykuły i felietony i przekłady dzieł literatury czeskiej i czechosłowackiej publikował m.in. na łamach "Nowej Kultury", "Wsi", "Świata" i "Trybuny Ludu" (m.in. o Jaroslavie Hašku - posłowie do Przygód dobrego wojaka Szwejka). Współpracował też z Polskim Radiem jako autor słuchowisk, (m.in. "Romeo i Julia", "Skazani Prometeusza", "Śmierć Archimedesa", "Awantura z chomikiem" i in.) i felietonów dotyczących literatury czechosłowackiej. We wrześniu 1956 r. przyjęty w poczet członków - kandydatów do Związku Literatów Polskich, jednak pod koniec marca 1957 r. z przyczyn osobistych zrezygnował z ubiegania się o członkostwo w ZLP.

Przekłady

Przypisy