Stefan Essmanowski
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 8 sierpnia 1898 |
Data i miejsce śmierci | 2 marca 1942 |
doktor nauk humanistycznych | |
Alma Mater | |
Nauczyciel akademicki | |
Instytut |
Stefan Tadeusz Essmanowski (ur. 8 sierpnia 1898 w Miechowie, zm. 2 marca 1942 w Treblince) – polski poeta, publicysta i krytyk literacki, tłumacz, profesor Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej.
Życiorys
Urodził się 8 sierpnia 1898 w Miechowie[1], w rodzinie Józefa i Leokadii z Kamińskich. W 1917 zdał maturę. Ukończył studia romanistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (doktorat w 1922 na podstawie rozprawy pt. O sielankopisarzach polskich). Pracował jako nauczyciel gimnazjalny (egzamin zawodowy zdał w 1924)[2]. W latach 1919–1920 był przedstawicielem redakcji „Zdroju” w Krakowie. W 1920 kierował Teatrem Plebiscytowym na Spiszu. W latach 1928–1929 współredagował czasopismo „Tęcza” w Poznaniu i wykładał w oddziale dramaturgicznym Wielkopolskiej Szkoły Muzycznej. Od 1930 zamieszkał na stałe w Warszawie, gdzie został m.in. wykładowcą na wydziale sztuki reżyserskiej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej. W 1934 opracował jubileuszowe wydanie Pana Tadeusza A. Mickiewicza. W 1938 był redaktorem działu oświatowego i kulturalnego w Roczniku P.A.T.[3]
W 1923 opublikował tomik poezji pod pseudonimem Stefan Jazgota[3]. Publikował artykuły przeglądowe dotyczące literatury hiszpańskiej i włoskiej na łamach „Wiadomości Literackich” (od 1929) i „Rocznika Literackiego” (1932–1935). Ponadto ogłosił m.in. artykuły o organizacji studiów reżyserskich w Polsce („Życie Sztuki”, 1935), o Emilu Zegadłowiczu („Wiadomości Literackie”, 1932), o dziejach czasopisma literacko-artystycznego „Czartak” („Polonista”, 1931).
Podczas okupacji niemieckiej uczył na tajnych kompletach. Był członkiem konspiracyjnej organizacji wojskowej Komenda Obrońców Polski. W kwietniu 1941 został aresztowany przez Gestapo i osadzony na Pawiaku[4]. Rozstrzelany przez Niemców 2 marca 1942, na terenie położonym obok Karnego Obozu Pracy Treblinka I[1]. Symboliczny grób znajduje się w Palmirach pod Warszawą.
Przekłady[2]
- Charles Dickens, Oliwer Twist, Warszawa 1937
- Robert Graves, Klaudiusz, Warszawa 1938 [wydania następne pt. Ja, Klaudiusz]
- Wiktor Hugo, Nędznicy, Warszawa 1938
- Robert Graves, Klaudiusz i Messalina, Warszawa 1939
- Lope de Vega, Owcze źródło, ok. 1939
Przypisy
- ↑ a b Essmanowski Stefan – Muzeum Treblinka [dostęp 2021-07-16] (pol.).
- ↑ a b Stefan Essmanowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-07-16] .
- ↑ a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 72. [dostęp 2021-07-16].
- ↑ Leon Wanat, Za murami Pawiaka, Warszawa 1985, s. 367.
Bibliografia
- Władysław Bartoszewski: Warszawski pierścień śmierci 1939–1944. Warszawa: Interpress, 1970.
- Kazimierz Czachowski: Stefan Essmanowski, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. VI, 1948.
Linki zewnętrzne
- Publikacje Stefana Essmanowskiego w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
Flaga Polski z godłem, wersja symboliczna. Oparta na Image:State Flag of Poland.svg oraz Image:Coat_of_arms_of_Poland2_1919-1927.svg. Była używana w latach 1919-1927 (m. in. jako bandery handlowej).