Stefan Fryc

Stefan Fryc

Data i miejsce urodzenia	19 sierpnia 1894 Nowa Wieś Szlachecka
Data i miejsce śmierci	sierpień 1944 Warszawa
Wzrost	178 cm
Pozycja	lewy obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1910–1926 Cracovia 56 (0) 1927 Legia Kraków
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1913 Galicja 1 (0) 1922–1924  Polska 8 (0) W sumie: 9 (0)

Stefan Fryc (ur. 10 sierpnia 1894 w Nowej Wsi Szlacheckiej, zm. w sierpniu 1944 w Warszawie) – polski piłkarz, lewy obrońca; olimpijczyk z Paryża.

Życiorys

Dzieciństwo i służba wojskowa

Urodził się 10 sierpnia 1894 w Nowej Wsi Szlacheckiej koło Krakowa^[1]. W latach 1907–1914 pobierał naukę gimnazjum świętej Anny w Krakowie. W 1918 złożył egzamin dojrzałości w trybie eksternistycznym. We wrześniu 1914 został wcielony do austriackiego wojska. Walczył na froncie serbskim i włoskim pełniąc funkcję obserwatora i podoficera wywiadowczego^[1]. W końcu października wystąpił z armii austriackiej^[1]. 1 listopada 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. W lutym 1919 został skierowany na front ukraiński ^[1]. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako podporucznik 6 pułku artylerii polowej. 8 lutego 1924 został mianowany porucznikiem artylerii rezerwy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[2]. Od końca 1920 do marca 1922 pracował jako urzędnik w Banku Kupiectwa Polskiego, następnie do wybuchu wojny w Powszechnym Banku Kredytowym SA^[2].

Kariera piłkarska

Piłkę nożną zaczął uprawiać w okresie gimnazjalnym. W 1910 został członkiem Cracovii. W październiku 1911 wszedł do pierwszej drużyny klubu. W 1913 zdobył mistrzostwo Galicji. Brał udział także w mistrzostwach w 1914 niedokończonych z powodu wybuchu wojny. Po zakończeniu I wojny światowej kontynuował karierę w Cracovii. W reprezentacji debiutował w 1922 w meczu ze Szwecją (pierwsze zwycięstwo Polaków). 3 września 1922 w spotkaniu Rumunią w Czernowicach pełnił rolę kapitana. Uczestniczył w przegranym 0:5 meczu z reprezentacją Węgier na igrzyskach olimpijskich w Paryżu. Łącznie w biało-czerwonych barwach rozegrał 8 oficjalnych spotkań^[2]. W latach 1910–1926 był członkiem Cracovii. Z klubem tym zdobył mistrzostwo Polski w 1921^[1]. W 1926 zakończył karierę klubową. W 1932 został uhonorowany Złotą Odznaką Jubileuszową Cracovii.

Dalsze losy

Brał udział w wojnie obronnej 1939 w stopniu porucznika rezerwy artylerii. Był internowany na Węgrzech. W 1943 powrócił do kraju zamieszkał w Warszawie. Prawdopodobnie w listopadzie 1943 został aresztowany przez Gestapo skazany na śmierć przez sąd doraźny i rozstrzelany przez Niemców. W literaturze funkcjonuje również wersja, że zginął w powstaniu warszawskim^[2].

• 

  Cracovia, mistrz Polski z 1921 r., Fryc siedzi pierwszy od lewej

• 

  Reprezentacja Polski podczas igrzysk olimpijskich w 1924 r., Fryc stoi pierwszy od lewej

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
• Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 221-222. ISBN 978-83-64864-22-3.

Linki zewnętrzne

• Polski Komitet Olimpijski: Stefan Fryc – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. (pol.).

Przypisy