Stefan Gałyński

Stefan Gałyński
podpułkownik audytor podpułkownik audytor
Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1896
Szczakowa

Data śmierci

14 marca 1970

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Formacja

Orzełek legionowy.svg Legiony Polskie

Jednostki

Wojskowy Sąd Okręgowy Nr I
Ministerstwo Spraw Wojskowych

Stanowiska

sędzia śledczy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920-1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Stefan Gałyński (ur. 26 stycznia 1896 w Szczakowej, zm. 14 marca 1970) – podpułkownik audytor Wojska Polskiego, działacz emigracyjny, minister Rządu RP na uchodźstwie.

Życiorys

W sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich, do grudnia 1917 służył w 3 pułku piechoty, następnie w Sądzie Polowym Legionów. W lutym 1918 internowany, w listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego, w 1922 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1928 awansowany do stopnia majora. Pełnił służbę w Departamencie Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych[1]. 5 grudnia 1930 Prezydent RP mianował go sędzią orzekającym w wojskowych sądach okręgowych, a minister spraw wojskowych przeniósł z Dep. Sprawiedliwości MSWojsk. do Wojskowego Sądu Okręgowego nr I w Warszawie na stanowisko sędziego śledczego[2]. W sierpniu 1931 został przeniesiony do Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych[3][4].

We wrześniu 1939 przedostał się do Rumunii, gdzie był internowany, następnie przekazany władzom niemieckim. W latach 1941–1945 przebywał w obozach jenieckich Oflag VI E Dorsten i Oflag VI B Dössel,. Po wojnie pozostał na emigracji. W 1959 został awansowany przez władze RP na uchodźstwie do stopnia pułkownika audytora[5]. Był członkiem III Rady Rzeczypospolitej Polskiej (od 1963), w 1967 został jej przewodniczącym, ale ustąpił z funkcji w lutym 1968 – został bowiem ministrem bez teki w rządzie Aleksandra Zawiszy. Był także członkiem IV Rady Rzeczypospolitej Polskiej.

Jego żoną była Maria Gałyńska. Oboje zostali pochowani na Cmentarzu South Ealing w Londynie[6].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 695.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 90, 93.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 237.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 309, 429.
  5. ↑ Lista oficerów Polskich Sił Zbrojnych według awansów dokonanych na uchodźstwie. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 14, Nr 4 z 30 czerwca 1969. 
  6. ↑ South Ealing Cemetery. polishheritage.co.uk. [dostęp 2022-06-02]. (ang.).
  7. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 3, Nr 1 z 14 kwietnia 1970. 
  8. ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
  9. ↑ a b c Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 309.
  10. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Bibliografia

Rząd Aleksandra Zawiszy (1965-1970)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

Media użyte na tej stronie

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
PL Epolet pplk.svg
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek legionowy.svg
Orzełek legionowy