Stefan Glass

Stefan Glass
Dezydery Prokopowicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 maja 1895
Warszawa

Data i miejsce śmierci

20 października 1932
Warszawa

Zawód, zajęcie

matematyk

Narodowość

polska

Portret Stefana Glassa autorstwa Witkacego
Grób Stefana Glassa na cmentarzu Powązkowskim

Stefan Glass (ur. 29 maja 1895 w Warszawie, zm. 20 października 1932 tamże) – polski matematyk i poeta, przyjaciel Witkacego.

Życiorys

Syn adwokata Jakuba Glassa (1864–1942) i malarki Aliny z Bondych (1865–1935)[1]. Ukończył gimnazjum Emiliana Konopczyńskiego w Warszawie[2]. Jego kolegami gimnazjalnymi byli Gustaw Bychowski i Stefan Srebrny[3]. Na Uniwersytecie Lwowskim studiował matematykę. Okres I wojny światowej spędził we Włoszech, studiując pod kierunkiem Ulisse Diniego w Pizie. Następnie wyjechał do Zurychu, gdzie kontynuował naukę u Hermanna Weyla. Po I wojnie światowej wrócił do Polski i został asystentem na Politechnice Warszawskiej u Juliusza Rudnickiego. W 1925 obronił doktorat z filozofii na Uniwersytecie im. Stefana Batorego w Wilnie[4]. Należał do Polskiego Towarzystwa Matematycznego[5][6].

Przyjaźnił się z Witkacym i pod pseudonimem „dr Dezydery Prokopowicz” napisał rozdział poświęcony eterowi w jego traktacie o narkotykach Nikotyna Alkohol Kokaina Peyotl Morfina Eter. Witkacy kilkanaście razy sportretował Stefana Glassa, pięć portretów znajduje się w Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku[7].

Tłumaczył na język polski utwory Lenormanda i Gide′a[4][8]. Zmarł śmiercią samobójczą w 1932 roku, otruł się gazem w swojej pracowni[9][7]. Pochowany jest na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 113, rząd 6, miejsce 13)[10][11]. Pośmiertnie wydano jego zbiór poezji Samotna udręka (1934), z przedmową Floriana Sobieniowskiego.

Żonaty z Zofią z domu Minkiewicz (1899–1961), mieli troje dzieci: Irenę (1928–2011), Jerzego i Ryszarda (1927–1944)[7][1].

Publikacje

Przypisy

  1. ↑ a b Pawlak T. Stefan Glass i jego żona – Zofja. witkakcologia.eu (marzec 2016)
  2. ↑ Glass Stefan v. [w:] Matrikeledition [on-line]. Uniwersytet w Zurychu. [dostęp 2013-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (niem.).
  3. ↑ Wallis M. Gustaw Bychowski, psychoanalityk i humanista (1859–1972). Ruch Filozoficzny 2/4, ss. 105–108, 1973
  4. ↑ a b Ś. p. Stefan Glass. „Gazeta Bydgoska”. 236, s. 5, 13 listopada 1932. 
  5. ↑ Annales de la Société Polonaise de Mathématique, Tome VI, Année 1927. 1928. s. 136.
  6. ↑ Membres décédés. Annales de la Société polonaise de mathématique 11, s. 67, 1933
  7. ↑ a b c Janusz Degler: Witkacego portret wielokrotny: szkice i materiały do biografii (1918–1939). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2009, s. 237–239.
  8. ↑ Ś.p. Stefan Glass. „Świat”. 27 (44), s. 22, 29 października 1932. 
  9. ↑ Śmiertelne zatrucie gazem. Gazeta Polska R.4, nr 292 (21 października 1932) s.8
  10. ↑ Ś.p. Stefan Glass. Kurjer Warszawski R. 112, nr 292 (22 października 1932) s. 4
  11. ↑ Cmentarz Stare Powązki: STEFAN GLASS, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2015-06-03].

Media użyte na tej stronie

Stefan Glass.jpg
Stefan Glass (1895-1932), polski matematyk i poeta
Grave of Glass family.JPG
Autor: Filip em, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób rodziny Glassów, Cmentarz Powązkowski
Witkacy-Portret Stefana Glassa 1.jpg
„Portret Stefana Glassa”, pastel na papierze, Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku