Stefan Gościcki
| ||
Data i miejsce urodzenia | 13 lutego 1868 Szasty | |
Data i miejsce śmierci | 2 maja 1919 Tulibowo | |
Zawód, zajęcie | inżynier rolnik |
Stefan Antoni Mikołaj Gościcki (ur. 13 lutego 1868 w Szastach, zm. 2 maja 1919 w Tulibowie) – polski inżynier rolnik, ziemianin, działacz społeczny.
Życiorys
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej. Był synem Juliana Wincentego Gościckiego (1839–1905) i Franciszki z domu Strzeszewskiej (1845–1915). W 1893 w Lutocinie poślubił Mariannę Mieczkowską (1872–1944)[1], z którą miał dziewięcioro dzieci, spośród nich do wieku dorosłego dożyli: Halina (1897–1989), Jadwiga (1898–1921), Hanna (1901–1987), Julian (1903–1939), Maria (1905–1994) – żona adwokata Stanisława Zgliczyńskiego, Stefan (1906–1984) i Zofia (1910–1996).
Absolwent Akademii Rolniczej w Dublanach. Po sprzedaży otrzymanego od ojca majątku w Reczewie w 1898 kupił majątek w Tulibowie[2]. W kolejnych latach zakupił majątki w Glewie (1907) i Grochowalsku (1911)[3]. Skutecznie rozwijał posiadane gospodarstwa, w tym m.in. przeprowadził melioracje, unowocześnił hodowlę zwierząt i w 1911 w Grochowalsku uruchomił gorzelnię, która w latach 20. XX wieku przerabiała blisko 5000 kwintali ziemniaków rocznie[4].
Angażował się w działalność społeczną. W 1904 doprowadził do utworzenia Ochotniczej Straży Pożarnej w Grochowalsku i do śmierci był jej prezesem[5]. Wspierał renowację Kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego w Grochowalsku. Sfinansował budowę murowanej szkoły w Glewie i opłacał wynagrodzenie nauczyciela. Działał w utworzonej w 1916 Radzie Opiekuńczej powiatu lipnowskiego[6]. Był jednym z członków założycieli założonego w 1901 Towarzystwa Rolniczego w Płocku[7]. Z ramienia towarzystwa rolniczego był delegatem fachowej pomocy gospodarstw rolnych[8]. Brał czynny udział w zorganizowanej w 1908 w Lipnie wystawie rolniczo–przemysłowej[9].
W opinii jego współczesnych „Stefan Gościcki należał do ludzi bardzo uczynnych i lubianych, gdyż odnosił się zawsze zarówno do sąsiadów, jak służby folwarcznej lub przygodnych przybyszów z wielką życzliwością i gotowością dania pomocy”[10].
W dniu 2 maja 1919 w trakcie niepokojów robotniczo-chłopskich, będących echem rewolucji w Rosji, został zamordowany przez niezidentyfikowanych napastników w swoim domu w Tulibowie. Razem z nim został zastrzelony jego pracownik Piotr Kostecki. Sprawa zabójstwa nie została wyjaśniona[10].
Upamiętnienie
- Jego grób znajduje się na cmentarzu w Grochowalsku.
- Przed kościołem Podwyższenia Krzyża Świętego w Grochowalsku znajduje się pomnik, upamiętniający Stefana Gościckiego i jego syna Juliana Gościckiego, który został odsłonięty 11 września 2016[11].
Przypisy
- ↑ Genealodzy.PL Genealogia , Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego, www.geneteka.genealodzy.pl [dostęp 2016-07-15] .
- ↑ Echa Płockie i Łomżyńskie, wyd. 27, Płock 1898 .
- ↑ Tadeusz Świecki , Mazowsze Płockie w czasach wojny światowej i powstania państwa polskiego, Toruń: Czcionkami Drukarni Toruńskiej, 1932, s. 345 .
- ↑ Gałkowski ↓, s. 118.
- ↑ Zdzisław Jan Zasada , Grochowalska Ochotnicza Straż Pożarna w ochronie przeciwpożarowej ziemi dobrzyńskiej (1904-2009), 2009, s. 95, ISBN 978-83-87144-71-5 .
- ↑ Świecki ↓, s. 136.
- ↑ Andrzej Jerzy Papierowski , Zarys działalności Towarzystwa Rolniczego w Płocku w latach 1901-1914, „Notatki Płockie”, 1/202, 2005, s. 35-44 .
- ↑ Franciszek Wybult , Okręgowe Towarzystwo Rolnicze ziemi dobrzyńskiej w latach 1907-1930, Płock 1931, s. 11 .
- ↑ Franciszek Wybult , Okręgowe Towarzystwo Rolnicze ziemi dobrzyńskiej w latach 1907-1930, Płock 1931, s. 6 .
- ↑ a b Świecki ↓, s. 293.
- ↑ e (red.), Uroczystość odsłonięcia pomnika Stefana i Juliana Gościckich w Grochowalsku, 11 września 2016 [dostęp 2016-09-16] (pol.).
Bibliografia
- Tadeusz Świecki: Mazowsze Płockie w czasach wojny światowej i powstania państwa polskiego. Wyd. Czcionkami Drukarni Toruńskiej. Toruń 1933.
- Piotr Gałkowski: Ziemianie i ich własność w Ziemi Dobrzyńskiej w latach 1918-1947. Wyd. Muzeum Ziemi Dobrzyńskiej w Rypinie. Rypin 1999.
Media użyte na tej stronie
Stefan Antoni Mikołaj Gościcki