Stefan Kąkol

Stefan Kąkol

Data i miejsce urodzenia	7 stycznia 1929 Niemcowizna koło Skwirlna, Polska
Data i miejsce śmierci	12 lutego 2005 Olsztyn, Polska
Zawód	aktor
Lata aktywności	1952–2004
Odznaczenia

Stefan Kąkol (ur. 7 stycznia 1929 w Niemcowiźnie, gmina Skwirlno, zm. 12 lutego 2005) – aktor scen polskich, związany głównie z Teatrem im. Stefana Jaracza w Olsztynie.

Edukacja

Do wybuchu wojny w 1939 r. Stefan Kąkol skończył cztery klasy szkoły powszechnej. Podczas okupacji uczył się krawiectwa. Wiosną 1943 roku został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec, w rodzinne strony wrócił dopiero po wyzwoleniu. Po wojnie ukończył 7-klasową szkołę powszechną, zdał małą maturę i egzamin czeladniczy w zakresie krawiectwa męskiego, co upoważniło go do składania egzaminu w Liceum Techniki Teatralnej (kierunek kostiumologia) w Warszawie. Będąc uczniem liceum statystował w Teatrze Narodowym i Teatrze Polskim oraz w Objazdowym Teatrze Dramatycznym Domu Wojska Polskiego. W 1951 roku, po ukończeniu liceum podjął naukę (od razu na ostatnim roku) w Państwowej Szkole Dramatycznej Teatru Lalek w Warszawie, by po jej ukończeniu złożyć egzamin eksternistyczny w Krakowie.

Kariera aktorska

Po uzyskaniu dyplomu i złożeniu egzaminu eksternistycznego, we wrześniu 1952 roku rozpoczął pracę aktorską w Teatrze Ziemi Opolskiej w Opolu. Zadebiutował rolą Popowa w „Sztormie” Bill-Biełocerkowskiego 8 listopada 1952. Potem przez cztery sezony, w latach 1955-1959, grał w Teatrze im. Stefana Jaracza Olsztyn-Elbląg. W latach 1959-1973 występował na scenach wielu teatrów. W kolejności chronologicznej były to: Teatr Ziemi Pomorskiej (Popularny) w Grudziądzu (1959-61), Teatr im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku (1961-62), Scena Objazdowa w Gdańsku (1962-64), Teatr Ziemi Gdańskiej w Gdyni (1964-68), Teatr im. Adama Mickiewicza w Częstochowie (1968-70), Teatr Dolnośląski w Jeleniej Górze (1970-71), Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu (1971-72) i Teatr Ziemi Pomorskiej w Grudziądzu (1972 – 1973). W roku 1973 powrócił do Olsztyna, do Teatru im. Stefana Jaracza. Był aktorem aktywnym zawodowo do roku 2004.

Obok twórczości teatralnej, Stefan Kąkol zagrał szereg ról drugoplanowych i epizodycznych w polskich filmach fabularnych i serialach telewizyjnych, a także współpracował z lokalnymi rozgłośniami radiowymi.

Działalność społeczna i polityczna

Stefan Kąkol pasję sceniczną łączył zawsze z pracą społeczno-polityczną. Był działaczem młodzieżowym w Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici” i Związku Młodzieży Polskiej. Działał w związkach zawodowych oraz był przewodniczącym Komisji Rozjemczej w teatrze. Był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, gdzie wielokrotnie wybierany był na funkcję I Sekretarza Podstawowej Komórki Partyjnej (również w okresie po sierpniu 1980). Obok pracy politycznej i społecznej Stefan Kąkol był zaangażowany w rozwój teatralnego ruchu amatorskiego na terenie województwa olsztyńskiego.

Działalność teatralna

1949 – Objazdowy Teatr Dramatyczny Domu Wojska Polskiego Warszawa

1950 – Teatr Narodowy im. Wojska Polskiego Warszawa

1952-1954 Teatr Ziemi Opolskiej Opole

1956-1959 Teatr im. Stefana Jaracza Olsztyn-Elbląg

1959-1961 Teatr Popularny Grudziądz

1961-1962 Teatr Propozycji im. Aleksandra Węgierki Białystok

1962-1963 Teatr Wybrzeże Gdańsk (Scena Objazdowa)

1964-1968 Teatr Ziemi Gdańskiej Gdynia

1968-1970 Teatr im. Adama Mickiewicza Częstochowa

1970-1971 Teatr Dolnośląski Jelenia Góra

1971-1972 Teatr Dramatyczny Wałbrzych

1972-1973 Teatr Ziemi Pomorskiej Grudziądz

1973-2004 Teatr im. Stefana Jaracza Olsztyn

Role filmowe

• 1972 – „Diabeł” (1972) jako obłąkany; nie występuje w czołówce,
• 1972 – „Gruby” jako kolaborant,
• 1976 – „Wakacje” jako Zygmunt, księgowy obozu lekarzy,
• 1977 – „Milioner” jako chłop,
• 1979 – „Kobieta i Kobieta” jako kierownik budowy domu wczasowego w Grodnikach,
• 1979 – „W słońcu i w deszczu” jako Kalinowski,
• 1979 – „Zerwane cumy” jako mieszkaniec wsi,
• 1980 – „Królowa Bona” jako cześnik Gasztołda; nie występuje w czołówce),
• 1981 – „Czwartki ubogich” jako porucznik MO,
• 1982 – „Jeśli się odnajdziemy” jako Stefan Ziębiński,
• 1984 – „Pan na Żuławach” jako chłop spod Kobrynia,
• 1985 – „Przyłbice i kaptury” jako biskup,
• 1989 – „Odbicia” jako rolnik (odc. 7)
• 2001 – „Kameleon” (serial TV) jako Czesio, szef pizzerii,
• 2002 – „Dwie miłości” jako gospodarz,
• 2002 – „Psie serce” jako mieszkaniec wsi

Odznaczenia i nagrody

• Złoty Krzyż Zasługi (1975)
• Medal 40-lecia Polski Ludowej (1985)
• Zasłużony Działacz Kultury (1975)
• Zasłużony Działacz Związków Zawodowych (1975)
• Zasłużony dla Warmii i Mazur (1976)
• Nagroda Prezydenta Olsztyna z okazji 50-lecia pracy artystycznej (2002)

Linki zewnętrzne

• Stefan Kąkol w bazie IMDb (ang.)
• Stefan Kąkol w bazie Filmweb
• Stefan Kąkol w bazie filmpolski.pl
• Stefan Kąkol, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
• Stefan Kąkol w bazie filmpolski.pl
• Stefan Kąkol w bazie Filmweb
• Beata Waś: Stefan Kąkol: człowiek na wskroś klasyczny. Gazeta Olsztyńska nr 38, 2005-02-16. [dostęp 2010-04-02].
• Zespół Teatru im. Jaracza w Olsztynie: Olsztyn. Odszedł Stefan Kąkol. 2005-02-14. [dostęp 2010-04-02].