Stefan Kałamajski

Stefan Kałamajski

Data i miejsce urodzenia	29 lipca 1882 Kuklinów
Data i miejsce śmierci	15 grudnia 1949 Mosina
Zawód, zajęcie	kupiec, przemysłowiec, działacz gospodarczy i polityczny
Odznaczenia

Stefan Kałamajski (ur. 29 lipca 1882 w Kuklinowie, zm. 15 grudnia 1949 w Mosinie) – kupiec, przemysłowiec, działacz gospodarczy i polityczny, właściciel firm handlowych i przemysłowych, prezes Izby Przemysłowo-Handlowej w Poznaniu, radny Poznania, założyciel i Filister honorowy Gedanii Posnaniensis^[1], od 1936 konsul honorowy Danii w Poznaniu^[2].

Życiorys

W 1907 zamieszkał w Poznaniu. W 1910 założył przedsiębiorstwo galanteryjno-pasmanteryjne. Od 1920 właściciel Domu Handlowego przy Placu Wolności z tkaninami, pasmanterią i galanterią. Filia Domu Handlowego działała w Toruniu przy ul. Szerokiej 21, prowadzona była przez jego szwagra Edmunda Januszkiewicza^[3]. Właściciel i pomysłodawca (największego wtedy w Polsce) kina „Słońce” mieszczącego się w Poznaniu w podwórzu kamienicy pod nr. 6 przy placu Wolności, otwartego 20 grudnia 1927^[4]. W 1928 uruchomił w Mosinie pod Poznaniem farbiarnię parową i pralnię chemiczną „Barwa” zatrudniającą 300 pracowników^[5].

Był radnym miejskim w Poznaniu w latach 1919–1933. W latach 1935–1938 zasiadał z ramienia Stronnictwa Narodowego w sejmiku wojewódzkim. W 1940 więziony przez Niemców na Pawiaku w Warszawie. W 1945 po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Poznania. Po 1945 przeniósł się i zamieszkał w Mosinie, gdzie zmarł 15 grudnia 1949.

Pochowany jest wraz z żoną na cmentarzu parafialnym, parafii Bożego Ciała położonym przy ul. Bluszczowej w Poznaniu^[6].

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)^[7].

Przypisy

Bibliografia

• Władysław Czarnecki, To był też mój Poznań. Wspomnienia architekta miejskiego z lat 1925–1939, w wyborze i opracowaniu Janusza Dembskiego. Wydawnictwo Poznańskie 1987. ISBN 83-210-0665-5.