Stefan Kalinowski (prawnik)

Stefan Kalinowski

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	7 grudnia 1913 Warszawa
Data i miejsce śmierci	12 lutego 1996 Legionowo
Zawód, zajęcie	Sędzia Sądu Najwyższego
Profesor doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: postępowanie karne
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1949
Habilitacja	1954 – prawo UW
Profesura	1969
Naukowiec, urzędnik, sędzia

Stefan Kalinowski (ur. 7 grudnia 1913 w Warszawie, zm. 12 lutego 1996 w Legionowie) – polski prawnik, profesor postępowania karnego.

Życiorys

Ukończył Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Warszawie w 1932, a następnie studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego w 1936. Po ukończeniu studiów odbywał aplikację sądową i prokuratorską, kontynuowaną w czasie okupacji. Uczestniczył wówczas w tajnym nauczaniu.

W latach 1945–1955 pracował w Ministerstwie Sprawiedliwości (w Departamencie Ustawodawczym). Jednocześnie był prokuratorem, a potem sędzią Sądu Okręgowego (Wojewódzkiego) w Warszawie (1945–1950) oraz Sądu Apelacyjnego w Warszawie (1950–1953). Od 1953 do 1955 był sędzią delegowanym do Sądu Najwyższego, od 1955 do 1957 zastępcą dyrektora Biura Orzecznictwa SN, a w latach 1957–1962 – sędzią Sądu Najwyższego.

Równolegle rozwijała się jego kariera akademicka. W 1949 uzyskał stopień doktora nauk prawnych po obronie rozprawy Przestępstwo nadużycia zaufania (promotorem był Stanisław Śliwiński). W latach 1950–1953 był zastępcą profesora w katedrze Postępowania Karnego i kierownikiem Zespołu Katedr Prawa Karnego na Wydziale Prawa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1954 uzyskał habilitację na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego za pracę Rewizja nadzwyczajna – nadzwyczajny środek odwoławczy czy środek nadzoru. W 1960 został profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry postępowania Karnego na UW, a w 1969 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Był prodziekanem Wydziału Prawa UW w latach 1956–1957 oraz 1965–1968. Wypromował 11 doktorów prawa.

Należał do Stronnictwa Demokratycznego. Od 1963 do 1968 był wiceprzewodniczącym Komitetu Uczelnianego na UW, od 1967 do 1973 wchodził w skład prezydium Komitetu Stołecznego, a od 1973 do 1976 pełnił funkcję członka Centralnego Komitetu SD^[1].

Publikacje

• Rewizja nadzwyczajna w polskim procesie karnym (1954)
• Opinia biegłego w postępowaniu karnym (1972)
• Rozprawa główna w polskim procesie karnym (1975)
• Polski proces karny w zarysie (1979)

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Murzynowski. Stefan Kalinowski (1913-1996). „Studia Iuridica”. 1997. XXXIV. s. 223-225. 
• Michał Fajst: Stefan Kalinowski. W: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego 1808-2008. Grażyna Bałtruszajtys (red.). Wyd. 1. Warszawa: Lexis-Nexis, 2008, s. 203-205. ISBN 978-83-7334-905-6.