Stefan Kamasa

Stefan Kamasa
Data i miejsce urodzenia

18 lipca 1930
Bielsk Podlaski

Instrumenty

altówka

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

altowiolista, pedagog

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Stefan Kamasa (ur. 18 lipca 1930 w Bielsku Podlaskim) – jeden z najwybitniejszych polskich altowiolistów, kameralista i pedagog.

W latach 1948-53 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu w klasie prof. Jana Rakowskiego, następnie w latach 1953-56 w Warszawie u prof. Tadeusza Wrońskiego oraz w latach 1957-58 u prof. Pierre’a Pasquiera w Paryżu.

Współpracował z wybitnymi dyrygentami takimi jak Moshe Atzmon, Sir Charles Groves, Eliahu Inbal, Hiroyuki Iwaki, Jan Krenz, Jerzy Maksymiuk, Manuel Rosenthal, Witold Rowicki, Stanisław Skrowaczewski, Antoni Wit. Występował na wielu festiwalach, m.in. w Alicante, Bergen, Berlinie, Luzernie, Monachium, Moskwie, Pradze, Salzburgu, Warszawie, Waszyngtonie, Wersalu, Zurychu. Występował w najsłynniejszych salach koncertowych świata, grając m.in. z takimi orkiestrami jak Dresden Philharmonic, Mozarteum w Salzburgu, Orchestre National de France, londyńska Royal Philharmonic Orchestra, berlińska Staatskapelle. Dokonał licznych nagrań płytowych, wielokrotnie nagradzanych (m.in. nagroda Diapason d'Or za Concerto lugubre Bairda, 1989).

Ważne miejsce w jego działalności zajmuje kameralistyka – był członkiem Kwartetu PR i TV, zwanego Kwartetem Mistrzów (wraz z Konstantym Andrzejem Kulką, Romanem Jabłońskim i Jerzym Marchwińskim) i razem z Konstantym Andrzejem Kulką, Krzysztofem Bąkowskim, Rafałem Kwiatkowskim i Pawłem Kamasą tworzy Kwintet Warszawski.

Jest profesorem zwyczajnym (emerytowanym) Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, gościnnym profesorem w Konserwatorium im. W. Lutosławskiego w Krakowie oraz w ZPSM nr 1 w Warszawie. Wykładał ponadto na wielu kursach muzycznych m.in. w Bordeaux, Düsseldorfie, Karlsruhe, Łańcucie, Louisiana University w USA, St. Petersburgu, Sztokholmie, Tuluzie, Tarbes, Żaganiu.

Rozległy repertuar Stefana Kamasy obejmuje większość zasługujących na uwagę dzieł na altówkę, a jego gra była inspiracją do napisania koncertów altówkowych Grażyny Bacewicz, Tadeusza Bairda, Romana Palestera, Krzysztofa Pendereckiego.

W 1975 otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia, zaś w 1977 – nagrodę Związku Kompozytorów Polskich.

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ M.P. z 2010 r. nr 31, poz. 440 „za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej oraz działalności pedagogicznej”.
  2. ↑ Uroczystość wręczenia orderów i odznaczeń « UMFC, www.chopin.edu.pl [dostęp 2020-02-25] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-25].
  3. ↑ a b Stefan Kamasa, www.wieniawski.pl [dostęp 2020-02-25].
  4. ↑ MKiDN - Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis [dostęp 2020-02-25] (pol.).

Bibliografia