Stefan Krudowski

Stefan Krudowski

major lekarz
Data i miejsce urodzenia	26 kwietnia 1890 Rudki, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Katyń, RFSRR, ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	do 1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	12 Pułk Piechoty 2 Pułk Artylerii Górskiej Szpital Okręgowy nr 5
Stanowiska	lekarz, ordynator
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa (kampania wrześniowa)
Odznaczenia

Stefan Marceli Krudowski (ur. 26 kwietnia 1890 w Rudkach, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – doktor medycyny, lekarz neurolog, major lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Był synem Jana, technika drogowego, i Marii z Brzózków. Jego braćmi byli Józef^[1], Zygmunt, Marian i Jan.

Należał do Związku Strzeleckiego pod pseudonimem „Orlik”. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 12 pułku piechoty. Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w specjalności neurologii^[2]. W 1924 był oficerem nadetatowym 10 Batalionu Sanitarnego w Przemyślu i kapitanem podlekarzem w 2 pułku artylerii górskiej. W latach 30. XX wieku został ordynatorem oddziału neurologicznego Szpitala Okręgowego nr 5 w Krakowie. Od 1938 był w kadrze zapasowej tego szpitala.

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Na wiosnę 1940 został zabrany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Jest pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 1086^[3] (przy zwłokach zostały odnalezione pismo ze Szpitala Wojskowego 504, dyplom naukowy, legitymacja oficerska, wieczne pióro, wizytówki okulary, odznaka pułkowa, spinka mankietowa)^[4]. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 58, narożnik płd.-wsch.)

Grób symboliczny Stefana Krudowskiego na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Jego żoną była Zofia, z domu Kuczyńska, z którą miał dwóch synów. Jego brat Jan (1882–1940) także był jeńcem w Kozielsku i został również ofiarą zbrodni katyńskiej.

Upamiętnienie

Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika^[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[6].

13 kwietnia 2010, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w Bochni zostały zasadzone Dęby Pamięci, w tym honorujące Jana i Stefana Krudowskich^[7][8].

Awanse

• kapitan - zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 (w 1924 zajmował 38 lokatę w korpusie oficerów zawodowych sanitarnych – grupa podlekarzy)
• major - ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 (w 1932 zajmował 14 lokatę)
• podpułkownik – 5 października 2007 pośmiertnie

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych (1921)^[9]
• Medal Niepodległości (9 listopada 1933, za pracę w dziele odzyskania niepodległości)^[10][11]

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1073, 1087.
• Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 714, 733.
• Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 326, 871.
• Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 311. [dostęp 2014-04-25].
• Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Stefan Krudowski. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2014-10-08].
• Stefan Krudowski. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-04-27].