Stefan Kurowski (prawnik)

Stefan Zygmunt Kurowski

Imię i nazwisko	Stefan Leon Warszawski
Data i miejsce urodzenia	22 stycznia 1897 Warszawa
Data i miejsce śmierci	21 czerwca 1959 Rzym
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	prawnik, sędzia, prokurator PRL
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Odznaczenia

Grób Stefana Kurowskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Stefan Zygmunt Kurowski, pierwotnie Stefan Leon Warszawski (ur. 22 stycznia 1897 w Warszawie, zm. 21 czerwca 1959 w Rzymie) – polski prawnik, prokurator, prezes Sądu Najwyższego.

Życiorys

Był bratankiem Adolfa Warszawskiego-Warskiego. Po zdaniu matury w czerwcu 1914 studiował medycynę, a następnie prawo na Uniwersytecie Warszawskim (do 1925). Od 1917 działacz PPS Lewicy, a od 1918 – KPP, a także obrońca w procesach politycznych. W 1923 był współzałożycielem ZNMS. Blisko współpracował z Teodorem Duraczem i należał do komórki KPP grupującej warszawskich adwokatów. Podczas okupacji niemieckiej zmienił nazwisko na Kurowski. Od 1942 w PPR, później PZPR. Współpracował z PLAN. Od 1944 członek Armii Ludowej (żołnierz Oddziału VI (Bezpieczeństwa) Sztabu Głównego AL), brał udział w powstaniu warszawskim. W latach 1946–1948 pierwszy prokurator Najwyższego Trybunału Narodowego. W 1945 został mianowany szefem delegacji polskiej na proces norymberski przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym. Piastował funkcję dyplomatyczną posła PRL w Austrii (1948–1950). Od 1956 prezes Sądu Najwyższego i Izby Karnej SN. Uczestniczył w przygotowaniu dekretów: o amnestii, o postępowaniu doraźnym i odpowiedzialności za klęskę wrześniową i faszyzację kraju.

Był odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Orderem Krzyża Grunwaldu II klasy (uchwała KRN z 19 lipca 1946r.)^[1].

Pochowany na Wojskowych Powązkach (kwatera B2-13-14)^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego t. 3, Warszawa 1992.