Stefan Lichański

Stefan Lichański (ur. 3 września 1914 w Warszawie, zm. 30 października 1983 tamże)[1] – polski eseista i krytyk literacki. Długoletni redaktor PIW. Ojciec historyka literatury i kultury Jakuba Z. Lichańskiego.

Grób Stefana Lichańskiego na Cmentarzu Bródnowskim.

Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim. Uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutował w 1937 na łamach tygodnika „Pion” jako krytyk literacki. W latach 1940–1942 był więźniem niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz. W latach 1945–1947 był redaktorem tygodnika „Wieś” (w Łodzi). Od 1952 mieszkał w Warszawie. W latach 1952–1956 był redaktorem tygodnika „Dziś i Jutro”. W 1975 otrzymał nagrodę państwową I stopnia za edytorstwo. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 27G-3-23)[2].

Twórczość

  • O metodzie badań literatury ludowej
  • Literatura i krytyka
  • Kuszenie Hamleta
  • Cienie i profile
  • „Chłopi” Władysława Stanisława Reymonta
  • Wśród mówiących prozą
  • Władysław Stanisław Reymont
  • Pisarstwo wsi i miast

Przypisy

  1. ↑ Lichański Stefan, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2011-06-20].
  2. ↑ Jerzy Wilk, 100 lat Cmentarza Bródnowskiego, Marki-Struga: wyd. Michallineum, 1993, s. 239-240.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Stefan Lichański grób.jpg
Autor: Brunong87, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Stefana Lichańskiego na Cmentarzu Bródnowskim.