Stefan Ludwik Grotowski
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 25 sierpnia 1867 Jaćmierz | |
| Data śmierci | 22 listopada 1925 | |
| Konsul Generalny RP w Nowym Jorku | ||
| Okres | od 1920 do 1925 | |
| Poprzednik | Zdzisław Kurnikowski | |
| Następca | Sylwester Gruszka | |
| Odznaczenia | ||
 | ||
Stefan Ludwik Grotowski h. Rawicz (ur. 25 sierpnia 1867 w Jaćmierzu, zm. 22 listopada 1925) – polski urzędnik konsularny.
Syn Leona Grotowskiego h. Rawicz (1834–1922), ziemianina, polityka, właściciela dóbr Jaćmierz i Posada Jaćmierska, oraz Marii hr. Starzeńskiej h. Lis (ur. 1845).
Ukończył studia uzyskując tytuł naukowy doktora.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w pierwszych latach II Rzeczypospolitej pełnił funkcję Konsula Generalnego RP w Nowym Jorku (1920–1925).
Pochowany na cmentarzu w Jaćmierzu.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[1]
Przypisy
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.
Bibliografia
- Joanna Słyszewska-Gibasiewicz: Polityka kadrowa Ministerstwa Spraw Zagranicznych w kształtowaniu się służby zagranicznej w II RP, [w:] Państwowość konstytucyjna XIX i XX wieku, Wydawnictwo UWM Olsztyn 2015.
- Stefan Ludwik Grotowski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-11-28].