Stefan Majewicz
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 30 sierpnia 1910 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
 | |
Stefan Majewicz, ps. Hruby, Stefan Jontek (ur. 30 sierpnia 1910 w Hoheneich w Niemczech[1], zm. 13 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski nauczyciel, urzędnik i żołnierz, porucznik WP, uczestnik kampanii wrześniowej, cichociemny. Kawaler Orderu Virtuti Militari[2].
Życiorys
Przyszedł na świat 30 sierpnia 1910 roku w Hoheneich w Niemczech w rodzinie szewca Kazimierza (ur. 1882) i Leokadii z domu Staniszewskiej (1886-1953)[1][3]. Miał młodszą siostrę Janinę (ur. 1915). Maturę i dyplom nauczycielski uzyskał w Poznaniu, gdzie przybył z rodzicami z Niemiec. Następnie podjął służbę wojskową i jednocześnie studiował w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie (1931-33). Pracował jako nauczyciel w Toruniu, a później był urzędnikiem w Warszawie.
Po wybuchu II wojny światowej walczył na Wileńszczyźnie i brał udział w obronie Lwowa. Przedostał się do Francji, skąd został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Przeszedł szkolenie w Centrum Szkolenia Artylerii, ukończył Oficerski Kurs Doskonalenia Administracji Wojskowej (pod tym kryptonimem funkcjonowała polska szkoła wywiadu). W nocy z 30 na 31 marca 1942 został zrzucony, w ramach operacji Belt, na teren poligonu SS w Baryczy[4]. Został oficerem wywiadowczym II Oddziału Komendy Głównej Armii Krajowej i działał w ramach organizacji Wachlarz m.in. w Hamburgu, Lubece, Bremie i Szczecinie[5].
Po aresztowaniu, które nastąpiło w Warszawie w 1943 zbiegł, powtórnie aresztowany trafił na Pawiak i tam mimo ciężkich obrażeń poddany został śledztwu. Nie wyjawił żadnych informacji[6]. Został rozstrzelany w ruinach getta warszawskiego w dniu 13 sierpnia 1944, w jednej z ostatnich egzekucji przed wysadzeniem Pawiaka przez Niemców[7]. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 143-6-21)[8].
Upamiętnienie
W lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie odsłonięto w 1980 roku tablicę Pamięci żołnierzy Armii Krajowej, cichociemnych – spadochroniarzy z Anglii i Włoch, poległych za niepodległość Polski. Wśród wymienionych 110 poległych cichociemnych jest Stefan Majewicz.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Stefan Majewicz w spisie ludności z 1922 roku - Akta Miasta Poznania (dostęp z dnia: 2015-06-03)
- ↑ Odznaczeni Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-06)]. (dostęp z dnia: 2015-06-03)
- ↑ Leokadia Majewicz - miejsce pochowku na cmentarzu Górczyn w Poznaniu (dostęp z dnia: 2015-06-03)
- ↑ Cichociemni - Encyklopedia skoczków Armii Krajowej (dostęp z dnia: 2015-06-03)
- ↑ Cezary Chlebowski: Wachlarz. P.A.X., 1989. ISBN 83-211-0678-1.
- ↑ Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powszechna. T. 37/15: Ma al-Ajnajn – miłość. Warszawa: Gutenberg Print sp. z o.o., 2001, s. 53. ISBN 83-87697-64-8.
- ↑ Władysław Bartoszewski: Warszawski pierścień śmierci 1939-1944. Warszawa: Interpress, 1970, s. 420.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: JULIA PIŁSUDSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-04-14].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Happa, Licencja: CC BY 3.0
Tablica poświęcona 108 poległym cichociemnym w lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie
Stefan Majewicz (1910-1944) – absolwent warszawskiego CIWF, przed wojną nauczyciel i urzędnik. Czasie II wojny światowej żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, członek Armii Krajowej, "cichociemny" (ps. „Hruby”). Aresztowany przez Niemców i rozstrzelany w ruinach getta warszawskiego w dniu 13 sierpnia 1944.