Stefan Majewski (wojskowy)
| ||
 | ||
 generał dywizji | ||
| Data i miejsce urodzenia | 10 sierpnia 1867 Podniestrzany, Austro-Węgry | |
| Data i miejsce śmierci | 31 stycznia 1944 Słonawy | |
| Przebieg służby | ||
| Lata służby | 1888–1926 | |
| Siły zbrojne |  Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie | |
| Jednostki | Ministerstwo Spraw Wojskowych Szkoła Sztabu Generalnego | |
| Stanowiska | I Wiceminister Spraw Wojskowych dowódca Szkoły Sztabu Generalnego dowódca 7 Armii szef Administracji Armii dowódca OK IV kierownik M.S.Wojsk. | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka | |
| Odznaczenia | ||
  _BAR.svg){kind=small}        | ||
Stefan Majewski (ur. 10 sierpnia 1867 w Podniestrzanach, zm. 31 stycznia 1944 w Słonawach) – generał dywizji Wojska Polskiego.
Życiorys
Pochodził z rodziny neofickiej pochodzenia żydowskiego, syn Władysława Majewskiego[1] komisarza Rządu Narodowego z 1863. Bratem jego ojca był Karol Majewski, który był przewodniczącym Rządu Narodowego w powstaniu styczniowym[2].
Ukończył wojskową szkołę realną w Hranicach (Morawy), Wojskową Akademię Techniczną w Wiedniu, i Wyższą Szkołę Wojskową w Wiedniu. Od 1888 oficer c. i k. armii. W 1898 został przeniesiony do Batalionu Pionierów Nr 10 w Przemyślu na stanowisko komendanta kompanii. 30 kwietnia 1910 został przydzielony do Oddziału 10 Ministerstwa Wojny w Wiedniu[3]. W 1913, w stopniu pułkownika sztabu generalnego był szefem Departamentu VIII w Ministerstwie Obrony Krajowej[4]. W czasie I wojny światowej dowodził c. i k. 12 pułkiem strzelców, XLIV Brygadą Górską i LVII Brygadą Piechoty. 1 sierpnia 1917 awansował na generała majora ze starszeństwem z dniem 30 sierpnia 1917.
W grudniu 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego, w stopniu generała podporucznika. 19 stycznia 1919 został dowódcą Grupy Operacyjnej „Chełm”. 3 marca 1919 został wyznaczony na stanowisko I wiceministra Spraw Wojskowych[5]. 10 lutego 1920, w związku z przeprowadzoną reorganizacją Ministerstwa Spraw Wojskowych[6], Naczelny Wódz zwolnił go ze stanowiska I wiceministra Spraw Wojskowych i mianował dowódcą Szkoły Sztabu Generalnego „z równoczesnym podziękowaniem mu za owocną i gorliwą Jego pracę na dotychczasowym stanowisku”[7]. 10 marca tego roku Józef Piłsudski mianował go członkiem Rady Wojskowej z pozostawieniem na dotychczasowym stanowisku dowódcy szkoły[8]. Od kwietnia do maja 1920 dowodził w zastępstwie 1 Armią pozostając w dalszym ciągu dowódcą szkoły[9]. 21 kwietnia 1920 zatwierdzony został z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu generała porucznika. Od maja do lipca dowodził 7 Armią, potem pozostawał w dyspozycji Naczelnego Dowództwa. We wrześniu tego roku przystąpił ponownie do wykonywania obowiązków na stanowisku dowódcy Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. 6 lipca 1921 na stanowisku dowódcy szkoły zastąpił go generał porucznik Gustaw Zygadłowicz.
Od sierpnia do grudnia 1921 szef Polskiej Misji Wojskowej we Francji. 31 grudnia 1921 został mianowany, a 31 stycznia 1922 objął obowiązki na stanowisku dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi. 3 maja 1922 zweryfikowany w stopniu generała dywizji ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie generałów. 4 czerwca 1924 Prezydent RP mianował go szefem Administracji Armii. 20 listopada 1925 Prezydent powierzył mu kierownictwo Ministerstwem Spraw Wojskowych, a już 27 tego miesiąca przyjął jego dymisję i zwolnił z kierowania resortem. 14 grudnia 1925 Prezydent RP „przychylając się do prośby Generała” zwolnił go ze stanowiska szefa Administracji Armii. W maju 1926, w czasie zamachu stanu, czasowo pełnił obowiązki Generalnego Inspektora Kawalerii ponieważ generał Tadeusz Rozwadowski został dowódcą wojsk wiernych rządowi. Z dniem 31 sierpnia 1926 przeniesiony został w stan spoczynku[10].
Na emeryturze mieszkał w Słonawach, gdzie zmarł 31 stycznia 1944. Został pochowany na cmentarzu w Obornikach.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925)[11]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)
- Krzyż Walecznych (1921)[12]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[13]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[13]
- Krzyż Wielki Orderu Korony (Belgia)[13]
- Wielki Oficer Order Świętego Sawy (Jugosławia, 1925)[14]
- Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja, 1921)[15]
- Kawaler Orderu Leopolda z dekor. wojenną (Austro-Węgry, 1915)[16]
- Order Korony Żelaznej II klasy z dekor. wojenną (Austro-Węgry, 1917)[17]
- Order Korony Żelaznej III klasy z dekor. wojenną (Austro-Węgry, 1913)[18][4]
Przypisy
- ↑ Polski Słownik Biograficzny t. 19 s. 198 MAJEWSKI Władysław (1830–1887) komisarz Rządu Narodowego z 1863.
- ↑ S. Didier, Rola neofitów w dziejach Polski, Warszawa 1934, s. 93, 99–102, 107, 109.
- ↑ Rydel 2001 ↓, s. 234.
- ↑ a b Kronika. Z c. k. obrony krajowej. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 265 z 19 listopada 1913.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 26 z 08.03.1919 r.
- ↑ W miejsce dwóch dotychczasowych stanowisk wiceministrów spraw wojskowych utworzone zostało jedno stanowisko wiceministra, które Józef Piłsudski powierzył gen. ppor. Kazimierzowi Sosnkowskiemu.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 6 z 21.02.1920 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 27.03.1920 r.
- ↑ W kwietniu 1920, w związku z podjętą przez stronę polską "wyprawą kijowską" Szkoła Sztabu Generalnego zawiesiła swoją działalność. Słuchacze II Kursu Wojennego Szkoły Sztabu Generalnego przydzieleni zostali do jednostek liniowych. Zobacz przebieg służby Mariana Porwita.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 229.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 123 z 20 listopada 1925 roku, s. 661.
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1936 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 35, poz. 1763)
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 187. [dostęp 2021-08-12].
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 12 z 4 lutego 1925
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1717 z 28 maja 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 29, poz. 1208)
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie. Wiedeń, 1918, s. 68
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie. Wiedeń, 1918, s. 86
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie. Wiedeń, 1916, s. 95
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868–1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
| W dniu zaprzysiężenia | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
- ↑ Od 30.XI 1942 jako minister obrony narodowej po zmianie nazwy ministerstwa.
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Godło Rzeczypospolitej Polskiej ustalone Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach (Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980)
Gen. dyw. Stefan Majewski
nastrino Ordine imperiale della corona di ferro
Autor: FranzJosephI, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nastrino da Commendatore dell'Ordine Imperiale della Corona Ferrea
Aleksander Skrzyński Polish diplomat, Minister of Foreign Affairs in 1925,Prime Minister in 1925/1926, a signatory to a Treaty of Locarno, died 1931
Imperial Order of Leopold's ribbon - Austria
Naramiennik generała dywizji Wojska Polskiego (1919-39).