Stefan Makné

Stefan Makné

Grób Stefana Makné na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu
Data i miejsce urodzenia	1 września 1927 Poznań
Data i miejsce śmierci	26 października 2011 Gniezno
Zawód, zajęcie	pilot balonowy, szybowcowy
Partia	SD, KPEiR, Partia Centrum
Odznaczenia

Stefan Makné (ur. 1 września 1927 w Poznaniu, zm. 26 października 2011 w Gnieźnie^[1]) – polski pilot balonowy, szybowcowy i samolotowy, zwycięzca Pucharu Gordona Bennetta w 1983 (razem z Ireneuszem Cieślakiem).

Życiorys

W czasie II wojny światowej był członkiem Szarych Szeregów, pod koniec wojny więziony w niemieckich obozach. Po wojnie przeniósł się wraz z rodziną z Poznania do Jeleniej Góry. Ukończył szkolenie szybowcowe, a w latach 1949–1950 uzyskał licencję samolotową, jednak z powodu wcześniejszej przynależności do Szarych Szeregów otrzymał zakaz wstępu na lotnisko i nie mógł w czasach stalinowskich zajmować się lotnictwem. Ukończył gimnazjum dla dorosłych w Jeleniej Górze, a następnie studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Poznańskiej z tytułem inżyniera lotnictwa o specjalności konstrukcja płatowców. Otrzymał nakaz pracy w Okręgowym Zarządzie PGR w Szczecinie, jednak na jego prośbę przeniesiono go do Zakładów Sprzętu Lotniczego w Poznaniu, które jednakże zamknięto, po czym pracował do emerytury przy ekspertyzach energetyczno-cieplnych. W 1957 zajął się także ponownie lotnictwem. Był zawodnikiem Aeroklubu Poznańskiego. W 1975 zdobył szybowcowe mistrzostwo Polski w klasie standard, a w 1977 w klasie otwartej.

W 1972 został przewodniczącym Rady Balonowej Aeroklubu PRL i przyczynił się do odrodzenia sportu balonowego w Polsce. Szkolił pilotów polskich, a także czechosłowackich i węgierskich. W 1979 w zespole z Ireneuszem Cieślakiem zajął w mistrzostwach świata balonów na ogrzane powietrze 20. miejsce, w 1980 w mistrzostwach świata balonów gazowych był w parze z tym samym zawodnikiem dziesiąty. W latach 1982–1983 był prezesem Aeroklubu Poznańskiego.

Jego największym sukcesem sportowym było zwycięstwo w pierwszej po II wojnie światowej edycji Pucharu Gordona Bennetta w 1983, w załodze tworzonej z Ireneuszem Cieślakiem. Polski duet w balonie SP-BZO Polonez wystartował 28 czerwca 1983 z Paryża i po 36 godzinach i 26 minutach wylądował w niemieckiej wsi Offenstetten, osiągając dystans 690 km. Sukces ten przyniósł im także 8. miejsce w Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca Polski w 1983.

W latach 50. wstąpił do Stronnictwa Demokratycznego, a w latach 90. do Krajowej Partii Emerytów i Rencistów, z listy której kandydował do Sejmu w wyborach parlamentarnych w 1997. Wystąpił z niej, motywując to opanowaniem KPEiR przez byłych członków PZPR. Zasiadał w radzie dzielnicy na Nowym Mieście w Poznaniu. Należał też do Partii Centrum, z listy której kandydował do Sejmu w wyborach parlamentarnych w 2005^[2].

Został pochowany na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu^[3] w alei zasłużonych.

Udział w Pucharze Gordona Bennetta

Odznaczenia i nagrody

• 2010: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[10]

Przypisy

Bibliografia

• Nota biograficzna na stronie Aeroklubu Poznańskiego
• Mała encyklopedia sportu. Tom 2, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1987
• „Przegląd Sportowy”. 90 lat polskiego sportu, Warszawa 2011, str. 69
• Historia sportu balonowego na stronie Aeroklubu Poznańskiego