Stefan Narębski

Stefan Narębski
Tablica upamiętniająca architekta na ścianie jego domu w Wilnie
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1892 Grozny, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	10 listopada 1966 Warszawa, Polska
Narodowość	polska
Alma mater	Instytut Inżynierii Cywilnej w Petersburgu
Praca
Projekty	Budynek Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku Budynek szkoły na Antokolu w Wilnie

Stefan Narębski (ur. 2 lutego 1892 w Groznym, zm. 10 listopada 1966 w Warszawie) – polski architekt.

Życiorys

W 1911 roku ukończył Szkołę Realną w Wilnie i podjął studia w Instytucie Inżynierii Cywilnej w Petersburgu. Studia ukończył w 1916 roku i pracował jako technik w instytutach wojskowych w Kijowie i Witebsku. Po odzyskaniu niepodległości przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował Biurze Projektowym Gmachów Reprezentacyjnych (w latach 1918-1921). Studiował też na Politechnice Warszawskiej, gdzie jego wykładowcami byli Stanisław Noakowski i Oskar Sosnowski. W 1922 roku uzyskał dyplom architekta i przeprowadził się do Włocławka, gdzie podjął pracę w biurze projektowym należącym do jego teścia, Antoniego Olszakowskiego.

W latach 1925-1926 nauczał rysunku w Gimnazjum Humanistycznym im. Jana Długosza, a w latach 1927-1928 pełnił funkcję Architekta Miejskiego Włocławka. W tym czasie zaprojektował społecznie budynek Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku przy ulicy Słowackiego, zbudowany w latach 1927-1930.

W 1928 roku wrócił do Wilna, gdzie objął funkcję architekta miejskiego. Pełnił ją do wybuchu II wojny światowej. W tym czasie powstały m.in. szkoła na Antokolu, Pałac Arcybiskupi, przeprowadzono renowację ratusza i Pałacu Prezydenckiego.

Od 1935 roku prowadził wykłady zlecone na Uniwersytecie Stefana Batorego. W 1937 roku otrzymał stanowisko profesora i kierownika Katedry Projektowania Wnętrz na Wydziale Sztuk Pięknych. Prowadził też wykłady dotyczące budownictwa wiejskiego na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym.

W czasie wojny pracował w biurze projektowym "Promprojekt" w Wilnie (1940-1941), potem jako rzeczoznawca w antykwariacie Niecieckich. Brał udział w tajnym nauczaniu i ruchu oporu. W 1943 roku został aresztowany, uwięziony na Łukiszkach i wysłany do obozu w Prawieniszkach. W latach 1944-1945 pracował jako główny inżynier w biurze "Listrojprojekt".

Po wojnie trafił do Torunia, gdzie 1 października 1945 zatrudnił się na tworzonym wówczas Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Organizował Wydział Sztuk Pięknych, był jego dziekanem (w latach 1946-1948, 1951-52) i prodziekanem (1945-1946). Od 1945 do przejścia na emeryturę w 1962 roku kierował Katedrą Projektowania Wnętrz.

Życie prywatne

Miał troje dzieci: Barbarę (1921-2000) artystę-grafika, Wojciecha (ur. 1925) geologa oraz Juliusza (1927-1993) fizjologa i neurologa.,

Wybrane prace

• Budynek Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku (1927-1930)
• Budynek szkoły na Antokolu w Wilnie (1930-1931)
• Odrestaurowanie ratusza w Wilnie (1936-1939)
• Prace konserwatorskie w Pałacu Prezydenckim w Wilnie
• Renowacja klasztoru benedyktynek w Grudziądzu
• Adaptacja Ratusza Staromiejskiego w Toruniu na cele muzealne
• Renowacja Gospody Pod Modrym Fartuchem w Toruniu
• Wystrój wnętrza gmachu Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy

Wybrane publikacje

• Metoda szybkiego rysunku perspektywicznego: podręcznik praktyczny dla zatrudnionych w zawodach technicznych i artystycznych oraz dla uczniów szkół zawodowych i artystycznych (1935. współautor)
• Kaplica renesansowa we Włocławku i jej związki z kaplicą Firlejowską w Bejscach (1962)
• Zarys historii meblarstwa (1968, współautor)

Galeria

Bibliografia

• SławomirS. Kalembka SławomirS. (red.), Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografii, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 491-492, ISBN 83-231-1988-0 .
• Stefan Narębski 1892-1966 : architekt, konserwator, profesor. Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Okręgowego w Toruniu, 2017. ISBN 978-83-933282-7-7.