Stefan Niementowski

Stefan Dominik Niementowski
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1866 Żółkiew
Data i miejsce śmierci	13 lipca 1925 Warszawa
Profesor nauk chemicznych
Doktorat	1887 Uniwersytet w Erlangen
Uczelnia	Politechnika Lwowska
Odznaczenia

Stefan Dominik Niementowski (ur. 4 sierpnia 1866 w Żółkwi, zm. 13 lipca 1925 w Warszawie) – polski chemik.

Życiorys

Studia z zakresu chemii odbył we Lwowie, Berlinie i Monachium. Doktorat uzyskał w roku 1887 na uniwersytecie w Erlangen. Specjalizował się w chemii organicznej. Był wynalazcą metody syntezy chinoliny i chinazoliny. Opracował metodę kondensacji aminokwasów aromatycznych z amidami kwasowymi (tzw. reakcja Niementowskiego).

Od roku 1892 profesor Politechniki Lwowskiej i kierownik Katedry Chemii Ogólnej i Analitycznej, rektor tej uczelni w latach 1899/1900, 1900/1901 i 1908/1909, członek i kierownik Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Towarzystwa Naukowego we Lwowie, w latach 1920-1922 prezes Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika we Lwowie, członek Polskiej Akademii Umiejętności. W roku 1919 był współzałożycielem Polskiego Towarzystwa Chemicznego.

W 1901 jako rektor wszedł jako wirylista w skład VII kadencji Sejmu Krajowego Galicji oraz ponownie znalazł się w składzie IX kadencji.

2 maja 1923 otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski^[1].

Zmarł nagle po zasłabnięciu w mieszkaniu dr. Tadeusza Wiśniewskiego w kolonii Staszica w Warszawie, gdzie przybył ze Lwowa na Zjazd Lekarzy i Przyrodników Polskich^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Niementowski Stefan Dominik, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2010-08-18] .
• Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, tom 7, 1966, str. 745

Linki zewnętrzne

• Prace Stefana Niementowskiego w bibliotece Polona